Muchu Chhish: Το μοναδικό βουνό που δεν έχει ακόμη «κατακτηθεί»

100

Δεν είναι το ψηλότερο βουνό του κόσμου, ούτε το πιο δύσκολο στην αναρρίχηση. Ο γνωστός ορειβάτης Ράινχολντ Μέσνερ δεν έχει «ασχοληθεί» με την κατάκτησή του και δεν θα το δείτε σε κάποια εκπομπή του National Geographic. Γιατί λοιπόν όλοι οι ορειβάτες θέλουν να φτάσουν πρώτοι στο Muchu Chhish;.

To «παγωμένο» Muchu Chhish έχει ύψος 7.453 μέτρα και βρίσκεται σε μία απόμακρη κοιλάδα του Πακιστάν στην οποία βρίσκονται και πιο «δημοφιλείς» κορυφές όπως η K-2, η Broad Peak και Gasherbrum, όλες εκ των οποίων σπάνε το «φράγμα» των 8.000 μέτρων. Γιατί λοιπόν το CNN Travel θεωρεί το Muchu Chhish ως το «ιερό δισκοπότηρο» της ορειβασίας;

Ο λόγος είναι απλός: γιατί από όλες τις ανώνυμες ή επώνυμες βουνοκορφές που δεν έχει πατήσει ακόμη ανθρώπινο πόδι το Muchu Chhish είναι η ψηλότερη.

Το Everest «κατείχε» το προηγούμενο ρεκόρ μέχρι το 1953. Έναν χρόνο αργότερα τη «σκυτάλη» πήρε το K2, ενώ το 1955 κατακτήθηκε και το Kanchenjunga. Ακολούθησε το Λότσε το 1956 και η λίστα συνεχίζεται.

Τώρα ήρθε η σειρά του Muchu Chhish. Είναι το 61ο ψηλότερο βουνό στον κόσμο, αν και υπάρχει μία μικρή διαφωνία στις μετρήσεις. Το μόνο σίγουρο είναι ότι υπάρχει η επιθυμία για την επόμενη «κατάκτηση».

«Υπάρχει ένα κύρος στο να κατακτήσεις μία κορυφή πρώτος, όπως ένας συγγραφέας ή ένας ζωγράφος δημιουργεί κάτι από το τίποτα», λέει ο διευθυντής του ινστιτούτο American Alpine Institute Τζέισον Μάρτιν, ο οποίος έχει πολλές πρωτιές στο βιογραφικό του και δεν είχε ακούσει το Muchu Chhish μέχρι πρόσφατα.

«Νομίζω ότι το σημαντικότερο και πιο ενδιαφέρον πράγμα όταν μιλάμε για τέτοιου είδους “πρωτιές” σε γιγαντιαία και απομακρυσμένα βουνά όπως αυτό είναι ότι φτάνεις ένα σημείο της Γης που κανείς δεν έχει ξαναπάει, σαν να είσαι αστροναύτης» λέει ο Μάρτιν. «Ένα άλλο στοιχείο που κάνει την πρόκληση ακόμη πιο δύσκολη είναι ότι δεν υπάρχουν πληροφορίες για το πώς να το καταφέρεις».

Το ψηλότερο βουνό που δεν έχει «κατακτηθεί»*

Έχουν γίνει πολλές προσπάθειες για την «κατάκτηση» του Muchu Chhish τα τελευταία χρόνια καμία όμως δεν έχει στεφθεί με επιτυχία.

Γιατί όμως ο αστερίσκος;

Πρώτον γιατί υπάρχει μία άλλη βουνοκορφή στην Ασία η Gangkhar Pluensum σε υψόμετρο 7.570 που ουσιαστικά είναι το υψηλότερο βουνό που δεν έχει πατήσει ανθρώπινο πόδι. Όμως, αυτό δεν πρόκειται να γίνει, τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον, καθώς το Μπουτάν όπου και βρίσκεται το Gangkhar Pluensum έχει απαγορεύσει την ορειβασία από το 2003. Για αυτό το λόγο και έχει αφαιρεθεί από τις λίστες των ορειβατών.

Δεύτερον γιατί αρκετοί θεωρούν το Muchu Chhish ως δεύτερη κορυφή (“subpeak”). Σύμφωνα με το National Geographic, οι περισσότεροι γεωλόγοι προσδιορίζουν ένα βουνό ως μία ανεξάρτητη γεωμορφή που ξεπερνά τα 300 μέτρα (σε σχέση με το περιβάλλον της).

«Υπάρχουν πολλές βουνοκορφές που δεν έχουν κατακτηθεί -περισσότερες από ότι νομίζει ο κόσμος- αλλά αν αφήσουμε το παιχνίδι των ορισμών το Muchu Chhish είναι η ψηλότερη» λέει ο ορειβάτης Φιλ ντε-Μπέγκερ, ο οποίος συμμετείχε σε μία τριμελή βρετανική αποστολή στο Muchu Chhish τον Αύγουστο του 2014, μία από τις τελευταίες σοβαρές προσπάθειες να κατακτηθεί το βουνό.

«Ορειβάτες που ψάχνουν την “πρώτη τους πρωτιά” με ρωτάνε συνέχεια για το Muchu Chhish. Η πρωτιά όμως δεν είναι το ίδιο ενδιαφέρουσα όσο το ίδιο το βουνό, αν ρωτάτε εμένα», τονίζει ο ντε-Μπέγκερ.

Τι κάνει λοιπόν το Muchu Chhish τόσο ενδιαφέρον; «Το άγνωστο» απαντά ο ντε-Μπέγκερ.

«Το 80% είναι θέμα τύχης»

Στην αποστολή του 2014, ο ντε-Μπέγκερ και τα άλλα δύο μέλη της αποστολής σταμάτησαν την προσπάθειά τους περίπου στα 6.000 μέτρα, αρκετά χαμηλότερα από την κορυφή, όταν συνάντησαν μία κορυφογραμμή η οποία είχε «παγώσει» και καθιστούσε αδύνατη τη συνέχεια.

Με βάση όσα είχαν ακούσει από προηγούμενες αποστολές, οι οποίες είχαν περάσει από τη συγκεκριμένη κορυφογραμμή για να φτάσουν σε μία άλλη κορυφή, τα μέλη της αποστολής πίστευαν ότι θα δυσκολεύονταν στο συγκεκριμένο σημείο αλλά θα τα κατάφερναν.

«Μόλις φτάσαμε εκεί η αποστολή μετατράπηκε σε μία αναρρίχηση σε πάγο. Όχι υπερβολικά δύσκολη από μόνη της, αλλά σίγουρα όχι κάτι για το οποίο είμασταν προετοιμασμένοι στο συγκεκριμένο υψόμετρο και για αυτή τη διάρκεια χωρίς να έχουμε τη δυνατότητα να κατασκηνώσουμε», θυμάται ο ντε-Μπέγκερ.

«Το 80% σε αυτές είναι θέμα τύχης», τονίζει ο Τιμ Οουτς που επίσης συμμετείχει στην αποστολή.

«Πάντα περιγράφω το Karakoram ως μία πιο περιπετειώδη εκδοχή του Νεπάλ χωρίς τις υποδομές αλλά με απεριόριστες δυνατότητες», τονίζει ο ντε-Μπέγκερ. «Δεν υπάρχουν οι Σέρπα (σ.σ.: ορεινός λαός του Νεπάλ) για να σε προστατέψουν. Είσαι εσύ και το βουνό»

Η πιο πρόσφατη προσπάθεια

Η πιο πρόσφατη αποστολή στο Muchu Chhish έγινε φέτος τον Αύγουστο από τρεις Τσέχους ορειβάτες, τους Πάβελ Κόρινεκ, Τζίρι Τζάνακ και Πάβελ Μπερν, ο οποίος εκτός από έμπειρος ορειβάτης είναι και πρώην δήμαρχος της Πράγας.

«Ο στόχος της φετινής αποστολής είναι να φτάσουμε στην ψηλότερη κορυφή του κόσμου που δεν έχει πατήσει ακόμα ανθρώπινο πόδι και στην οποία επιτρέπεται να ανεβούμε! Αξίζει έτσι δεν είναι;», έγραφε τον Μάρτιο η τότε εννιαμελής ομάδα στο Facebook. (Τα έξι μέλη εγκατέλειψαν την αποστολή μετά το ξέσπασμα της πανδημίας).

Οι αποστολές στις δημοφιλείς βουνοκορφές του Νεπάλ, συμπεριλαμβανομένου και του Everest είχαν απαγορευθεί λόγω Covid, το πιο «ψαγμένο» Karakoram είχε «ανοίξει» τις πόρτες του από τον Μάιο.

Στα τέλη Αυγούστου η πρώτη ενημέρωση από την αποστολή ήταν ιδιαίτερα θετική. Oι τρεις Τσέχοι ορειβάτες είχαν καταφέρει να ξεπεράσουν το «εμπόδιο» στο οποίο είχε κολλήσει η αποστολή που συμμετείχε ο ντε-Μπέγκερ το 2014.

Δυστυχώς όμως τα «κακά νέα» δεν άργησαν να έρθουν. «Κοιμόμαστε σε μία προεξοχή, μόλις μισό μέτρο από τον γκρεμό. Είμαστε ήδη τρεις μέρες χωρίς ξεκούραση. Δεν υπάρχει κανένα μέρος να ξεκουραστούμε. Περνάμε την περισσότερη μέρα μέσα στη σκηνή λόγω του κακού χαμού που επικρατεί εκεί έξω. Θα κατηφορίσουμε αύριο και θα προετοιμαστούμε για μία νέα προσπάθεια μέσα στις επόμενες μέρες…» έγραφε η ομάδα στο Facebook.

Η κακοκαιρία δυστυχώς δεν τους επέτρεψε να συνεχίσουν την προσπάθειά τους και η αποστολή τελείωσε χωρίς επιτυχία.

Που είναι το τέλος;

«Δεν νομίζω ότι υπάρχει τέλος» λέει ο Μάριν. «Υπάρχουν τόσες βουνοκορφές που δεν έχουμε κατακτήσει που κάθε νέα γενιά ταλαντούχων ορειβατών θα προσπαθήσει να κατακτήσει».