Θρύλοι, περίεργες ιστορίες και μύθοι έχουν δημιουργηθεί γύρω από τις περιοχές αυτές, οι οποίες έχουν γίνει πολλές φορές αντικείμενο συζήτησης αλλά και πεδίο… έρευνας.
Ναός Αγίας Θεοδώρας (Αρκαδία)
Στο χωριό Βάστα της Μεγαλούπολης στην Πελοπόννησο υπάρχει ένα εκκλησάκι, το οποίο κερδίζει τις εντυπώσεις και όχι άδικα! Το «θαυμαστό ναΐδριο» έχει μπει στο ρεκόρ Γκίνες και αυτό γιατί πάνω στη στέγη του έχουν φυτρώσει τα 17 δέντρα! Είναι «κρυμμένο» μέσα σε ένα πυκνό δάσος με βελανιδιές και τρεχούμενα νερά και βρίσκεται κοντά στον ποταμό Χάραδρο. Πολλοί θεωρούν ότι το μοναδικό αυτό φαινόμενο δεν έχει κάποια λογική εξήγηση, καθώς το βάρος των πλατανιών σε άλλη περίπτωση θα είχε γκρεμίσει το μικρό ξωκκλήσι ή θα είχε ανατρέψει τη στέγη του. Το εκκλησάκι όμως συνεχίζει να στέκεται όρθιο μέσα στο πέρασμα του χρόνου και το ποταμάκι που τρέχει δίπλα, συνεχίζει να δίνει ζωή στα δέντρα. Η παράδοση αναφέρει πως το θαύμα της Φύσης έχει σχέση με το μαρτύριο της Αγίας Θεοδώρας.
Σπηλιά Νταβέλη
Αναμφισβήτητα το σπήλαιο του Νταβέλη αποτελεί το μεγαλύτερο μυστήριο στον Ελλαδικό χώρο για πολλούς αιώνες. Βρίσκεται στο ΝΔ τμήμα της Πεντέλης, σε υψόμετρο 700μ. και αποτελεί μέρος του αρχαίου λατομείου μαρμάρου από το οποίο προήλθαν τα μάρμαρα που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του Παρθενώνα, του ναού του Ηφαίστου, των Προπυλαίων και αρκετών ακόμη μνημείων και ναών της κλασσικής αρχαιότητας. Από την αρχαιότητα στο σπήλαιο είχε αρχίσει να δίνεται μία άλλη διάσταση. Οι ξυλοκόποι, οι κτηνοτρόφοι και οι μελισσοκόμοι της Πεντέλης διηγούνταν παράξενες ιστορίες όπως μυστηριώδεις ήχους και μουσικές, διάφορα φώτα, εμφανίσεις αγγέλων και φαντασμάτων. Στα νεότερα χρόνια η φήμη της σπηλιάς άρχισε να εξαπλώνεται και να συσχετίζεται με διάφορους μύθους και μυστήρια τον 19ο αιώνα όταν η σπηλιά χρησιμοποιήθηκε ως καταφύγιο από τον περιβόητο λήσταρχο Νταβέλη. Φημολογείται ότι ο Νταβέλης κρυβόταν εδώ καθώς είχε ανακαλύψει στο βάθος της σπηλιάς μία υπόγεια στοά που οδηγούσε στο παλάτι της αγαπημένης του Σοφί ντε Μαρμπουά Λεμπρέν , την Δούκισσα της Πλακεντίας.
Αχέροντας
Τον λένε και ποταμό της λύπης, και αυτό γιατί κατά τη μυθολογία αποτελούσε τον προθάλαμο του Κάτω Κόσμου. Σύμφωνα με τη μύθο στην Αχερουσία βρισκόταν η πύλη για τον Αδη. Ο Χάροντας μετέφερε τις ψυχές των νεκρών μέσω του ποταμού Αχέρωντα, στο βασίλειο του κάτω κόσμου. Εκεί βρισκόταν και ένα πασίγνωστο νεκρομαντείο της αρχαιότητας. Οσοι επισκέπτονται την περιοχή αναφέρονται στην ιδιαίτερη ενέργεια που ελκύει ο τόπος…
Τσουτσουρος Κρήτη
Το σπήλαιο του Τσούτσουρου βρίσκεται σε μη προσβάσιμη περιοχή και η ακριβής του τοποθεσία παραμένει άγνωστη. Σύμφωνα με την ιστορία, ένας βοσκός που είχε χάσει την κατσίκα του, βρέθηκε στο εσωτερικό ενός σπηλαίου, όπου και είδε υπόγειες πυραμίδες, αυτοκινούμενα αγάλματα και ιπτάμενα οχήματα που αντιστοιχίστηκαν με την πτώση των Αρπυιών στο νησί, κατόπιν της καταδίωξης τους από τους γιους του Βορέα, Ζήτη και Κάλαϊ. Η συνέχεια της ιστορίας περιλαμβάνει συνωμοσίες και όλα τα χαρακτηριστικά μιας καλής ταινίας.
Σπιναλόγκα
Το 1903, αφού είχαν φύγει και οι τελευταίοι κάτοικοι, το νησί μετατράπηκε σε Λεπροκομείο, προκειμένου να απομονώσουν όσους έπασχαν από τη Νόσο Χάνσεν, καθώς δεν είχε βρεθεί το φάρμακο για τη λέπρα και η νόσος είχε πανικοβάλει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Στις 30 Μαΐου του 1903 υπογράφηκε η απόφαση για να μετατραπεί η Σπιναλόγκα σε νησί των λεπρών όπου μεταφέρθηκαν από διάφορα μέρη της Κρήτης 250 ασθενείς, ενώ αργότερα μετατράπηκε σε Διεθνές Λεπροκομείο αφού δέχτηκε αρρώστους και από άλλες χώρες της Ευρώπης.
Στις μέρες μας πολλές από τις εγκαταστάσεις του Λεπροκομείου δεν υπάρχουν. Φημολογείται όμως πως κάποιοι από τους επισκέπτες του νησιού έχουν ακούσει φωνές ανθρώπων που υποφέρουν, ενώ μπαίνοντας στα απομεινάρια των σπιτιών των λεπρών ένιωθαν την παρουσία τους.
Σανατώριο Πάρνηθα
Για 30 χρόνια λειτούργησε ως σανατόριο για τους φυματικούς -σε αυτό είχε νοσηλευτεί και ο Γιάννης Ρίτσος-. Το κτίριο που είναι εγκαταλελειμμένο εδώ και δεκαετίες. Βρίσκεται λίγα στροφές πιο κάτω από το καζίνο της Πάρνηθας και λειτούργησε επίσης ως ξενοδοχείο. Αλλά και ως σχολή τουριστικών επαγγελμάτων πριν κλείσει οριστικά το 1985. Ο πιο γνωστός θρύλος που συνοδεύει το παλιό σανατόριο είναι εκείνος που κάνει λόγο για ένα κοριτσάκι που έπασχε από φυματίωση και λίγο πριν πεθάνει ζήτησε να το μεταφέρουν σε μια πηγή εκεί κοντά, την Κυρά, για να πιει από το τρεχούμενο νερό. Η μικρή δεν κατάφερε ποτέ να φτάσει στην πηγή, αφού στη διαδρομή άφησε την τελευταία της πνοή. Από τότε λοιπόν, πολλοί υποστηρίζουν ότι τα βράδια έχουν δει στην περιοχή ένα κατάχλωμο κοριτσάκι με άσπρο νυχτικό να περιφέρεται μόνο του και κλαίγοντας να ζητά από τους περαστικούς λίγο νερό…
