Γράφει η Γιώτα Μπουγά, δημιουργός του ταξιδιωτικού blog It Girl
Βερολίνο, Potsdamer Platz, πίνω το κρασί μου στο lobby ενός καλού, θα έλεγε κανείς, ξενοδοχείου. Μια ασυνήθιστη εξωστρέφεια διαχέεται στο χώρο, κάτι που δεν εξυπακούεται τόσο για την πόλη όσο και για το συγκεκριμένο ξενοδοχείο μέσα στο Φεβρουάριο. Γύρω μου στήνονται ζωηρά “πηγαδάκια”, παλιοί γνώριμοι συναντιούνται μετά από καιρό, παντού γέλια και φιλοφρονήσεις. Αποτελειώνω το κρασί μου και κοιτάζω βιαστικά τις σημειώσεις μου… Η ταινία μου ξεκινά σε 10 λεπτά!
Μπορεί το στιγμιότυπο να μην θυμίζει Βερολίνο, θυμίζει, όμως, Berlinale! Για 70η φορά φέτος το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου ήρθε να “ζεστάνει” την παγωμένη γερμανική πρωτεύουσα. Κι, εδώ που τα λέμε, φέτος δεν του έλλειπε τίποτα: 340 ταινίες, μια θεαματική έναρξη με τον Johny Depp, ένα βραβείο που καταργήθηκε λόγω… ναζιστικού παρελθόντος, μια κριτική επιτροπή με πρόεδρο τον Jeremy Irons, μια Hillary Clinton ανάμεσα στους καλεσμένους, αλλά και μια ελληνική συμμετοχή, αυτή του Digger, που έφτασε να βραβευτεί!
Berlinale 2020
Όσο για μένα, τη δεύτερή μου φορά στη Berlinale, ο απολογισμός ήταν 7 ταινίες μέσα σε 3 μέρες, αμέτρητες διαδρομές από τα σινεμά της Alexanderplatz στο κέντρο Τύπου στην Potsdamer Platz, μελέτη του προγράμματος και εποικοδομητική κριτική… μέχρι την επόμενη προβολή.
Η φετινή Berlinale σχολιάστηκε αρνητικά για την επιλογή των ταινιών στο διαγωνιστικό τμήμα και η αλήθεια είναι ότι οι 4 θεωρητικά “μεγάλες” ταινίες, τις οποίες περίμενα με ανυπομονησία να δω, δεν κατάφεραν να επιβεβαιώσουν τις προσδοκίες.
Τα “Μαθήματα Περσικών” του Βαντίμ Πέρελμαν αποδείχθηκαν μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία η οποία ειπώθηκε με λάθος τρόπο, αρκετά μελοδραματικά και με πολλά κλισέ. Το “The Intruder” της Νατάλια Μέτα, με ένα ιδιαίτερα πρωτότυπο σενάριο, δεν κατάφερε να γίνει μια δυνατή ταινία είδους. Αν και διασκεδαστικό, είναι αμήχανο και δύσκολο να το πάρει κανείς στα σοβαρά. “Το Αλάτι των Δακρύων” του Φιλίπ Γκαρέλ, επιβεβαιώνει πως το σινεμά του 71χρονου πλέον δημιουργού έχει πλέον μόνο εκλάμψεις κάποιου ενδιαφέροντος, ενώ είναι προσκολλημένο στη νοσταλγία του παρελθόντος. Τέλος, το “Όλοι οι Νεκροί” των Καετάνο Γκοτάρντο και Μάρκο Ντούτρα, μια συμπαραγωγή της Βραζιλίας με τη Γαλλία σχετικά με τα πρώτα χρόνια μετά την κατάργηση της δουλείας στο Σάο Πάολο, δεν καταφέρνει να ξυπνήσει το ενδιαφέρον του θεατή.
Το Βερολίνο μετά την προβολή
Το Βερολίνο είναι τόσο ιδιαίτερο όσο και η ιστορία τoυ. Μια πόλη, που παρέμεινε διχασμένη επί σειρά δεκαετιών, ενώθηκε πριν τη δεκαετία του ’90, συνεπαίρνοντας δημιουργικούς ανθρώπους από όλο τον κόσμο σε ένα καζάνι πολιτιστικών αναζητήσεων. Το Βερολίνο, ζωντανό κι ανήσυχο, επιδεικνύει μια συνεχή τάση αμφισβήτησης προς τις καθιερωμένες τάσεις και στυλ.
Για να γνωρίσετε την πόλη, ξεκινήστε από την Πύλη του Βρανδεμβούργου. Από εκεί διασχίζετε με τα πόδια τη λεωφόρο Unter den Linden με κατεύθυνση το “νησί των μουσείων” ( www.museumsinsel-berlin.de ).
Επισκεφθείτε οπωσδήποτε το Μουσείο της Περγάμου με τα εκθέματα της Περγάμου, της Μιλήτου και της Εγγύς Ανατολής. Ο πρώτος όροφος είναι αφιερωμένος στην ισλαμική τέχνη. Μεταξύ των άλλων εκθεμάτων εκεί βρίσκεται και το πανέμορφο ζωγραφιστό δωμάτιο του εμπόρου από το Χαλέπι.
Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει, επίσης, το Εβραϊκό Μουσείο. Αποτελεί ταυτόχρονα αρχιτεκτονικό ορόσημο και πρότυπο αισθητικής ως προς τον τρόπο προβολής των εκθεμάτων του. Πρόκειται για ένα φουτουριστικό οικοδόμημα,
σχεδιασμένο από τον Daniel Liebeskind, που αν το δείτε από ψηλά μοιάζει με κεραυνό ( www.jmberlin.de ).
Μη χάσετε τέλος τη θέα από το γυάλινο θόλο του Reichstag, της γερμανικής Βουλής, από τον οποίο έχετε όλη την πόλη στα πόδια σας. Ενδιαφέρον έχει το μουσείο-αρχείο Bauhaus, όπου φιλοξενούνται τα πρωτότυπα σχέδια του διάσημου καλλιτεχνικού ρεύματος.
Δυτικό ή Ανατολικό;
Αυτό το ερώτημα απασχολεί όλους τους επισκέπτες. Στο Ανατολικό Βερολίνο περπατήστε την Karl Marx Alee, κατά μήκος των προσόψεων των άλλοτε τεράστιων σοσιαλιστικών μπλοκ, θα πάρετε μια ιδέα για το πώς ήταν η ζωή πριν την πτώση του τείχους. Στην ευρύτερη περιοχή θα βρείτε εναλλακτικά καφέ με πρωτότυπη διακόσμηση και πρωτοποριακή μουσική.
Στη φημισμένη Alexanderplatz, το αλλοτινό κέντρο του ανατολικού τμήματος, ορθώνεται ο ψηλότερος πύργος-παρατηρητήριο στην Ευρώπη. O Fernsehturm, πύργος της τηλεόρασης, με συνολικό ύψος 365 μέτρα, ορατός σχεδόν από παντού στο Βερολίνο, προσφέρει πλέον μοναδική θέα της πόλης από την κορυφή του.
Μην παραλείψετε τη βόλτα στα σωζόμενα τμήματα του τείχους. Το μεγαλύτερο κομμάτι τείχους, μήκους περίπου 1,5 χιλιομέτρου, είναι καλυμμένο από γκράφιτι με σύγχρονα αλλά και με προ της πτώσης έργα. Επίσης υπάρχουν το πολύ μικρότερο σωζόμενο τμήμα στο μνημείο του τείχους ή αυτό κοντά στο διάσημο Checkpoint Charlie, την πιο γνωστή πύλη εισόδου στο Ανατολικό Βερολίνο κατά τον Ψυχρό Πόλεμο.
Ενδιαφέρουσα είναι η βόλτα και στην Potsdamer Platz, το επίκεντρο της άλλοτε νεκρής ζώνης. Στη θέση των εγκαταλελειμμένων κτιρίων του ’50 υψώνονται ουρανοξύστες σχεδιασμένοι από παγκόσμια γνωστούς αρχιτέκτονες, ενώ δημοφιλής και πολύβουος έχει γίνει πλέον ο χώρος κάτω από τον τεράστιο θόλο του Sony Center, όπου
στεγάζονται γραφεία, διαμερίσματα, σινεμά, εστιατόρια, το Μουσείο Κινηματογράφου και τα κεντρικά γραφεία της Sony στην Ευρώπη.
H κουλτούρα των παζαριών, τέλος, είναι κάτι το ιδιαίτερο στο Βερολίνο. Η υπαίθρια αγορά Nowkoelln θεωρείται προορισμός για ρούχα second-hand και είναι αυτή με τους περισσότερους πωλητές.
Αναδημοσίευση από το It Girl.
