Ο Σταύρος Χαμπάκης είναι καταξιωμένος, βραβευμένος φωτογράφος με διεθνές εκτόπισμα-φωτογραφίες του έχουν συμπεριληφθεί σε εκθέσεις όπως στο Festival dell’Aurora στην Ιταλία-ο οποίος αποφάσισε, σε μια πρωτότυπη ιδέα που βγάζει την Ελλάδα έξω από τα σύνορα να φτιάξει καρτ ποστάλ με τον Άι Βασίλη να συνοδεύει γνωστές μυθολογικές στιγμές, αναγνωρισμένα τοπία, αρχαιολογικούς χώρους και ερείπια, όπως λένε οι ξένοι, της πατρίδας μας.
Αφήνοντας στην άκρη, για λίγο, τις διεθνείς συνεργασίες του με κορυφαία ξενοδοχεία και με τον χώρο του ελληνικού τουρισμού αποφάσισε να δημιουργήσει κάτι πρωτότυπο, στα πλαίσια των εορτών.
Ο Άι Βασίλης δεν γίνεται έτσι μόνο ένα σύμβολο των ημερών αλλά και των δικών μας στιγμών, της δικής μας ιστορίας. Ο ίδιος μιλώντας στο “Πρώτο θέμα” εξήγησε πως προέκυψε η άκρως πρωτότυπη αυτή ιδέα: “Κάνοντας το αγαπημένο μου editing σε μία φωτογραφική δουλειά και υπό τους ήχους των Χριστουγεννιάτικων τραγουδιών και του έντονου μάρκετινγκ που συνοδεύει την εποχή, παρατηρούσα τις κόρες μου, πόσο αδιάφορο τους φαίνεται όλο αυτό. Είναι έτοιμες να αντιμετωπίσουν τον κόσμο και να κυνηγήσουν τα όνειρά τους μέσα στον αδυσώπητο ρυθμό της πραγματικότητας και αν τους έλεγα για τον Άγιο Βασίλη, δεν θα είχε τους ίδιους ήχους η απάντηση τους. Ήθελα λοιπόν να φτιάξω κάτι που θα τις έφερνε στον υπολογιστή μου μου να δουν τον “Άγιο”, ήθελα να δημιουργήσω κάτι που να υπερβαίνει το εμπορικό χαρακτήρα των εορτών και να φτάσει πίσω στην καρδιά τους, όπως πριν μερικά χρόνια. Και έτσι, γεννήθηκε η ιδέα αυτών των καρτ-ποστάλ, ένα μήνυμα ονείρου και θαύματος, σαν μια ευχή να μην σταματήσουν να ονειρεύονται”.
Το όνειρα, λοιπόν, δείχνουν να ταιριάζουν με το τοπίο της Ελλάδας και το κλίμα των εορτών. Όπως αφηγείται χαρακτηριστικά ο ίδιος: “Σε μια γη όπου οι ψίθυροι της μυθολογίας αντηχούν μέσα από τα μαρμάρινα ερείπια και η θάλασσα αντανακλά χίλιες ιστορίες, υπάρχουν τα Χριστούγεννα που λίγοι έχουν δει, αλλά ζουν έντονα στον κόσμο των ονείρων. Είναι μια Ελλάδα που απολαμβάνει την ήσυχη δόξα της εκτός σεζόν ηρεμίας, όπου τα βήματα των τουριστών αντικαθίστανται από το απαλό κτύπημα των νιφάδων στις παραλίες και τα αργά βήματα του Αγίου Βασίλη. Φανταστείτε αυτό: Ο Άγιος Βασίλης, αυτή η χαρούμενη φιγούρα από τον Βορρά, έχει ταξιδέψει μακριά από τη χιονισμένη κατοικία του, το κόκκινο κουστούμι του αποτελεί ένα στοιχείο χρωματικής αντίθεσης με τα λευκά-ασπρισμένα τοπία της Ελλάδας. Η ασυνήθιστη αντίθεση είναι τόσο ευχάριστη όσο και σουρεαλιστική – μια μυθική φιγούρα που περιπλανιέται στην κοιτίδα της μυθολογίας. Μέσα από τον φακό μου, αλλά και τον υπολογιστή μου, έχω απαθανατίσει αυτό το όνειρο, μετατρέποντάς το σε κάρτες που σκοπεύουν να προσελκύσουν και να μαγέψουν, να μας υπενθυμίσουν τη μαγεία που έρχεται όταν τολμούμε να φανταστούμε”.
Γι αυτό και υποστηρίζει πως: “Αυτές οι κάρτες δεν είναι απλώς εικόνες· είναι προσκλήσεις για να εξερευνήσουμε την Ελλάδα όπως σπάνια φαίνεται, στολισμένη όχι με τις χρυσές ακτίνες του ήλιου αλλά με το ασήμι του χειμώνα. Η Ακρόπολη στέκεται μεγαλοπρεπής, επιβλέποντας την Αθήνα καθώς κοιμάται, τυλιγμένη στη μαλακή κουβέρτα του Δεκεμβρίου. Οι ανεμόμυλοι της Μυκόνου, που έχουν γίνει μάρτυρες της παλίρροιας των τουριστων, τώρα παρακολουθούν ένα διαφορετικό είδος θαύματος – ένα Χριστουγεννιάτικο δέντρο που λάμπει κάτω από έναν γεμάτο αστέρια ουρανό, χωρίς πλήθος για να εμποδίσει τη θέα του. Στη Θεσσαλονίκη, ο Λευκός Πύργος ρίχνει το βλέμμα του σε μια θάλασσα που αντανακλά τη νύχτα. Εδώ, ο Άγιος Βασίλης κάνει παύση, μια μοναχική φιγούρα μπροστά στο μεγαλείο, πίνοντας φραπέ, η σκιά του Όλυμπου στο βάθος σαν ο ίδιος ο Δίας να μπορούσε να συμμετάσχει στην εορταστική ανάπαυλα. Και στο απομονωμένο νησί της Σπιναλόγκας, ο Άγιος Βασίλης ανταλλάσσει το έλκηθρο του με κιάλια, αναζητώντας τον ορίζοντα, σαν να περιμένει την άφιξη των ελκήθρων που τραβούν ταράνδοι.
Αυτή είναι μια Ελλάδα όπου η φασαρία του τουρισμού έχει μετατραπεί σε μια σιωπηλή αναμονή για κάτι μαγικό. Η εκτός σεζόν είναι μια μυστική Ελλάδα που λίγοι γνωρίζουν, όπου τα μνημεία αναπνέουν το κρύο αέρα, ελεύθερα από την αγκαλιά του καλοκαιριού. Είναι μια εποχή όπου τα παιδιά ακούνε το αδύνατο κουδούνισμα των ζώων, πιστεύοντας, έστω και για μια στιγμή, ότι οι μύθοι μπορεί να περπατούν ανάμεσά μας και ότι ο Άγιος Βασίλης ίσως βρει το δρόμο του προς τα σπίτια τους”.
Για να καταλήξει πως “Αυτές οι κάρτες δεν είναι απλά δημιούργημα της φαντασίας· είναι μια μαρτυρία της αιώνιας γοητείας της Ελλάδας, μια υπενθύμιση ότι ακόμα και όταν τα εορταστικά πλήθη έχουν διαλυθεί, η ομορφιά και οι μύθοι παραμένουν, περιμένοντας να ανακαλυφθούν εκ νέου. Αυτές οι κάρτες ανήκουν στους ονειροπόλους, στους περιπλανώμενους και ιδιαίτερα στα παιδιά που κρατούν την πίστη τους στον Άγιο Βασίλη σαν ένα πολύτιμο μυστικό, αυτές οι εικόνες ανήκουν σε όλους. Είναι στιγμιότυπα ενός ονείρου όπου το εορταστικό πνεύμα συναντά το μυθικό, και η Ελλάδα, στην ήσυχη χειμερινή της μεγαλοπρέπεια, μας ζεσταίνει στην ανοιχτή της αγκαλιά”.
πηγή: protothema.gr
