Συνέντευξη της συγγραφέως του “Don’t Wake Up” , Liz Lawler
Μπορείτε να μας πείτε κάποια πράγματα για εσάς και για την πορεία σας μέχρι την έκδοση του βιβλίου σας;
Έχω μία τρομερά πολυάσχολη ζωή και τρέχω από τη μια μέρα στην άλλη σαν να βρίσκομαι μέσα σε ανεμοστρόβιλο. Ο λόγος είναι ότι μονίμως προσπαθώ να τελειώσω ένα σωρό καθημερινές υποχρεώσεις πριν καταφέρω να καθίσω και να γράψω. Είναι φορές που θέλω να κλωνοποιηθώ και να αναθέσω στους άλλους εαυτούς μου όλες τις σοβαρές δουλειές όπως το καθάρισμα, το πλύσιμο, το μαγείρεμα, την δουλειά μου, και το να είμαι παρούσα στην αληθινή ζωή. Τσ… Τσ… Όλες αυτές οι ενοχλητικές δουλειές πραγματικά με αποσπούν.
Δεν θα είχα φτάσει ποτέ στην έκδοση αυτού του βιβλίου χωρίς την αγαπημένη μου μητέρα. Με πήρε τηλέφωνο κάποιο απόγευμα και είπε: “Ο Ρίτσαρντ και η Τζούντυ διοργανώνουν ένα διαγωνισμό. Της είπα ότι δεν έγραφα και ότι είχα μια ωραία δουλειά. Μου είπε χωρίς περιστροφές, με την ήπια ιρλανδική προφορά της ότι θα ήμουν χαζή αν δεν έπαιρνα μέρος. Δεν ήξερα τότε ότι αυτή θα ήταν μία από τις τελευταίες συζητήσεις μας. Την κηδέψαμε την ημέρα των ενενηκοστών γενεθλίων της. Γύρισα σπίτι μετά από την κηδεία και απέμεναν μόνο λίγες μέρες μέχρι τα Χριστούγεννα για τα οποία δεν είχαμε κάνει καμία προετοιμασία. Όσο η οικογένειά μου έλειπε από το σπίτι για να αγοράσει χριστουγεννιάτικο έλατο, θυμήθηκα τη συνομιλία μας και αποφάσισα να ρίξω μια ματιά σε αυτό τον διαγωνισμό – Ο Ρίτσαρντ και η Τζούντυ έψαχναν το επόμενο βιβλίο που θα γινόταν μπεστ σέλερ. Πήρα μέρος και είχα την τύχη να περάσω στη βραχεία λίστα. Έξι μήνες αργότερα, ενώ το Don’t Wake Up λίμναζε στο ελαττωματικό λάπτοπ μου έλαβα ένα e-mail από κάποιον εκδότη που με ρωτούσε αν είχα βρει ατζέντη ή εκδότη. Η απάντηση ήταν “όχι”. Δεν είχα ψάξει. Μετά μου είπε πόσο πολύ του είχε αρέσει και έτσι η ανάγκη μου να ξαναγράψω – εντελώς ξαφνικά – αφυπνίστηκε και μάλιστα ήταν πολύ πεινασμένη.
Έχετε κάποιο τελετουργικό γραφής;
Στα όνειρά μου, έχω. Ονειρεύομαι ότι κάθε πρωί ξυπνάω, πάω στο γυμναστήριο, τρέχω τουλάχιστον πέντε μίλια, κολυμπάω είκοσι διαδρομές, ντύνομαι σαν να πρόκειται να έχω επισκέψεις, τρώω ένα υγιεινό πρωινό αποτελούμενο από φρούτα και μετά κάθομαι στο γραφείο μου που έχει θέα σε κυματιστούς λόφους και γαλάζιους ουρανούς. Στην πραγματικότητα, βουρτσίζω τα δόντια μου, ρίχνω νερό στο πρόσωπό μου και κατεβαίνω για τον πρώτο μου καφέ φορώντας ακόμη τις πιτζάμες μου. Μετά πάω στον καναπέ με το λάπτοπ μου, όπου κάθομαι ατελείωτες ώρες και σηκώνομαι μόνο για να πάω τουαλέτα και να πιω κι άλλο καφέ και για να βγάλω έξω τον πολύ γέρο και πολύ κουφό σκύλο μου για την ανάγκη του, μέχρι να γράψω όσα περισσότερα μπορώ. Καταλήγω να έχω πια στραγγίξει και σκάσει από τη ζέστη επειδή είχα όλη μέρα το λάπτοπ επάνω μου. Δεν αποτελώ ωραίο θέαμα όταν γράφω.
Τι σας έδωσε την έμπνευση για το Don’t Wake Up?
Θα δυσκολευτώ να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση, καθώς δεν εμπνεύστηκα από κάποιο συγκεκριμένο περιστατικό. Το γεγονός ότι δούλεψα σε διάφορα νοσοκομεία για πολλά χρόνια μου έδωσε ένα πολύ οικείο σκηνικό κι αυτό ίσως να έπαιξε κάποιο ρόλο, αλλά νομίζω ότι η ιστορία προέρχεται από κάποιο βαθύτερο σημείο. Το γεγονός ότι ακούω, διαβάζω και βλέπω τόσες φρικαλεότητες κάθε μέρα στις ειδήσεις δίνει έμπνευση στο μυαλό μου – δεν έχω καμία αμφιβολία γι’ αυτό και νομίζω ότι η φαντασία μου κάνει τα υπόλοιπα.
Θέλατε πάντα να γίνετε συγγραφέας;
Όχι. Δεν είχα ποτέ φανταστεί ότι θα γινόμουν συγγραφέας. Ήθελα να γίνω αστυνομικός – ντετέκτιβ για την ακρίβεια – και να χρησιμοποιώ το μυαλό μου για να ανακαλύψω ποιος είναι ο κακός. Με συναρπάζει η ιατροδικαστική και τη μελετώ όσο περισσότερο γίνεται. Το δεύτερο αγαπημένο μου επάγγελμα είναι αυτό του ιατροδικαστή. Η αγαπημένη μου μητέρα με προόριζε για τη νοσηλευτική από τότε που ήμουν δεκαεπτά χρονών.
Αν μπορούσατε να έχετε γράψει οποιοδήποτε άλλο βιβλίο ποιο θα ήταν αυτό;
Θεέ μου! Είναι τόσα πολλά τα βιβλία. Θα διαλέξω τη “Σιωπή των Αμνών” του Τόμας Χάρις επειδή δεν είναι μόνο ένα εξαιρετικό ανάγνωσμα, αλλά οι χαρακτήρες του λένε επίσης τόσα έξυπνα πράγματα και μας δελεάζουν με νόστιμες συνταγές. “Έφαγα το συκώτι του με λίγα κουκιά και ένα ωραίο κρασί Τσιάντι”. Έτρωγα συχνά συκώτι όταν ήμουν παιδί.
Έχετε να δώσετε κάποια συμβουλή σε εκκολαπτόμενους συγγραφείς;
Οφείλω να είμαι ειλικρινής: αισθάνομαι ακόμη ότι ανήκω σε αυτή την κατηγορία. Η μόνη συμβουλή που μπορώ να δώσω είναι: γράψτε για κάτι που σας συναρπάζει. Κάτι για το οποίο δεν μπορείτε να γράψετε αρκετά γρήγορα επειδή τα δάχτυλά σας δεν μπορούν να συμβαδίσουν με το μυαλό σας. Γράψτε πρώτα από όλα για να διασκεδάσετε εσείς – είτε πρόκειται να τρομάξετε να κλάψετε ή να γελάσετε – ίσως να κάνετε και άλλους να νιώσουν το ίδιο.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Θα μπορούσα να αναφέρω πολλούς ακόμη, αλλά κάποιοι από τους αγαπημένους μου είναι:
Ο Τζο Νέσμπο – προσφέρει κάτι παραπάνω από ψυχαγωγία, με οδηγεί σε ένα κρύο, δολοφονικό ταξίδι.
Ο Κόλιν Ντέξτερ – θα μείνω για πάντα ερωτευμένη με τον Επιθεωρητή Μορς.
Μαρκ Μπίλινγκαμ – μου αρέσουν πολύ οι τέλειες ατέλειες του Τομ Θορν.
Ο Βαλ ΜακΝτέρμιντ – το A Place of Execution είναι must.
Η Τες Γκέριτσεν – μπαίνω με χαρά στον κόσμο της ιατροδικαστικής.
Ο Τόμας Χάρις – λατρεύω τα βιβλία του. Ο Άντονι Χόπκινς θα είναι πάντα ο αγαπημένος μου Χάνιμπαλ Λέκτερ.
Ο Στιγκ Λάρσον – πολύ δυνατή τριλογία αν και το αγαπημένο μου είναι “Το κορίτσι με το τατουάζ”.
Η Μαρτίνα Κόουλ – αμέσως αναγνωρίσιμη ακόμη και αν κάποιος σκίσει το εξώφυλλο με το όνομά της από κάποιο βιβλίο της.
Πόσο καιρό σας πήρε να γράψετε το Don’t Wake Up?
Έγραψα το πρώτο προσχέδιο σε δύο εβδομάδες στη Μαγιόρκα, στη διάρκεια διακοπών από τις οποίες δεν έχω καμία ανάμνηση. Επέστρεψα σπίτι εξαντλημένη και χλωμή. Μετά μου πήρε σχεδόν ένα χρόνο να το ξαναγράψω πολλές φορές, ενώ ταυτόχρονα δούλευα και προσπαθούσα να είμαι παρούσα στη ζωή μου. Έκλεισα τις ίδιες διακοπές, στο ίδιο ξενοδοχείο για την επόμενη χρονιά και τα παιδιά μου χρειάστηκε να μου αποδείξουν ότι είχαμε ξαναπάει εκεί δείχνοντας μου τις προηγούμενες ταυτότητές τους από το All Inclusive ξενοδοχείο. Ήταν η ίδια χρονιά που πίστευα ότι είμαι ένα χρόνο μεγαλύτερη!
Μπορείτε να περιγράψετε το Don’t Wake Up με τρεις λέξεις;
Απειλητικά Παιχνίδια Λογικής
Δείτε εδώ πως μπορείτε να κερδίσετε το βιβλίο “Μην ξυπνήσεις” των εκδόσεων ΠΑΠΥΡΟΣ
