Το να ζεις σε ένα τροχόσπιτο χωρίς ενοίκιο μακριά από όλους και όλα για ορισμένους είναι ιδανικό. Κάποιοι πολλοί θα το ήθελαν όμως δεν παίρνουν την απόφαση, στην Αμερική όμως η Μπρι Κοντρέρας, τα παράτησε όλα για να ζήσει δίπλα στη φύση.
Σε μια συνέντευξη της που παραχώρησε στο Insider είπε «Ήμουν πολιτική αναλύτρια όμως αυτό δεν με γέμιζε καθόλου. Πολύ γρήγορα, άρχισα να νιώθω πως δεν ζούσα πλέον την ζωή μου. Ήθελα απλώς να κάνω πεζοπορία με τα σκυλιά μου και να μην πληρώνω ενοίκιο».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η Κοντρέρας, η οποία ζούσε στο Χιούστον του Τέξας, εκείνη την εποχή, είπε ότι μισούσε το αίσθημα του να εργάζεται τόσο σκληρά μόνο και μόνο για να μπορεί να αντέξει οικονομικά ένα σπίτι χωρίς να έχει χρόνο να κάνει οτιδήποτε άλλο.
Έτσι, αγόρασε ένα τροχόσπιτο για 2.000 δολάρια το καλοκαίρι του 2018 και παραιτήθηκε τον Οκτώβριο με μόλις 5.000 δολάρια οικονομίες στην τσέπη της. Τον Νοέμβριο, η Μπρι εργαζόταν ήδη στο τροχόσπιτο και βρισκόταν στον δρόμο με τον σύντροφό της και δύο σκυλιά, την στιγμή που χτύπησε η πανδημία του κορωνοϊού. Δουλεύει πλέον ως ανεξάρτητη συγγραφέας και φωτογράφος και μένει προς το παρόν στο Τέξας για να αποτρέψει την εξάπλωση του κορωνοϊού, σύμφωνα με πρόσφατη δημοσίευση στο Instagram.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Από τότε όμως που επέλεξε να ζει νομαδικά, είπε ότι έχουν βιώσει τόσο υλικοτεχνικές όσο και διανοητικές δυσκολίες, όπως το τι να κάνεις όταν χρειαστεί επισκευή το τροχόσπιτο, αλλά και το πώς να αντιμετωπίσεις την μοναξιά.
Μέσα από το λογαριασμό της στο Instagram, περιγράφει τη ζωή της στο τροχόσπιτο
«Ένας από τους φίλους μου είπε ότι έπρεπε να κάνω έναν λογαριασμό στο Instagram για την ζωή στο τροχόσπιτο» είπε. «Και του απάντησα: Μα, ποιος νοιάζεται; Είναι βλακεία’ αλλά το έκανα ούτως ή άλλως». Τώρα, ο λογαριασμός της έχει πάνω από 10.000 ακόλουθους.
Γνωρίζοντας ότι δεν πρόκειται να ζήσουν σε ένα πραγματικό φορτηγό, η Κοντρέρας σκέφτηκε το όνομα «μετράει αυτό σαν ζωή σε φορτηγό (does this count as van life)» για να παίξει με τον όρο van life που έχει γίνει εξαιρετικά δημοφιλής όρος τον τελευταίο καιρό με πολλούς να το βρίσκουν ως έναν ασφαλή τρόπο για να ταξιδέψουν εν μέσω της πανδημίας.
Πάντως, ανεξάρτητα από το πώς ονομάζουν την σελίδα τους στο Instagram, η Κοντρέρας αγαπά την ζωή στον δρόμο και παραδέχεται ότι η ζωή στο τροχόσπιτο έρχεται με μερικές προκλήσεις που δεν βλέπει κανείς στα social media.
Πώς είναι όταν βγαίνει έξω
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η Κοντρέρας είναι μαύρη και λέει ότι υπάρχουν ελάχιστοι μαύροι που ζουν σε τροχόσπιτα. «Έχω δει μερικούς ανθρώπους σαν εμένα να μετακινούνται με τροχόσπιτα. Και είμαι τόσο ενθουσιασμένη γιατί βλέπω ότι αλλάζει η τάση, καθώς μέχρι σήμερα, ως επί το πλείστον έβλεπα μόνο συνταξιούχους ενήλικες σε πάρκα για τροχόσπιτα. Είναι πολύ σπάνιο να βλέπεις μαύρους, κατά την εμπειρία μου» ισχυρίζεται.
Την ίδια ώρα, όμως, λόγω του χρώματός της, λέει ότι αντιμετωπίζει προβλήματα στον δρόμο που μπορεί κάποιος να μην τα σκέφτεται, όπως ο φόβος να σταματήσει σε ένα βενζινάδικο σε ορισμένες αγροτικές περιοχές των ΗΠΑ. «Υπάρχουν άνθρωποι που με κοιτάζουν με καρφωμένο το βλέμμα τους, όταν μπαίνω σε κάποιο βενζινάδικο» αναφέρει.
Είναι όμως κι άλλα προβλήματα – κάποια αρκετά κοινά – για την ζωή στον δρόμο και για τα οποία σπάνια μιλούν οι άνθρωποι. Όπως λέει ένα σημαντικό πρόβλημα που δεν περίμενε ότι θα ήταν τόσο δύσκολο είναι να βρει ένα συνεργείο για τροχόσπιτα. «Υπάρχουν κάποια συνεργεία που δεν μπορούν να το πάρουν, γιατί είναι τόσο μεγάλο, γι’ αυτό και είσαι διαρκώς με τον φόβο να μην συμβεί κάτι και χρειαστείς επαγγελματική βοήθεια» τονίζει.
Κι όταν όμως καταφέρεις να βρεις βοήθεια, η Μπρι λέει ότι χρειάζεται περισσότερος χρόνος για να επισκευαστεί ένα τροχόσπιτο από ότι ένα μικρότερο όχημα και πρέπει τότε να σκεφτείς πού θα μείνεις. «Είναι το σπίτι σου, επομένως ή θα πρέπει να φορτωθείς σε κάποιον φίλο που μένει στην περιοχή, είτε να βρεις ένα μέρος να μείνεις ή να κοιμηθείς στο συνεργείο» υποστηρίζει στο Insider.
Πέρα όμως από όλα αυτά, υπάρχουν και κάποιες πτυχές της ζωής στον δρόμο που δεν είναι αστείες. Εκτός από τα κοινά προβλήματα, ορισμένες εγγενείς πτυχές της οδικής ζωής απλά δεν είναι διασκεδαστικές.
«Αυτό που με ενοχλεί είναι το διαρκές πακετάρισμα. Μένεις σε ένα μέρος για κάποιο χρονικό διάστημα και μετά πρέπει να τα μαζέψεις όλα, για να τα ξαναστήσεις σε κάποιο άλλο μέρος. Τέλος, κάτι άλλο για το οποίο δεν μιλά κανείς, είναι για το πόσο μοναχική είναι η ζωή σε ένα τροχόσπιτο. Υπάρχει πολύς χρόνος για να είσαι μόνος με τις σκέψεις σου» επισημαίνει. «Και μερικές φορές αυτό είναι πολύ δύσκολο, ειδικά σε μια πανδημία, όπου δεν μπορείς απλά να πας κάπου όπου θα υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι, όταν νιώθεις μόνος».
Πάντως, η Κοντρέρας εκτιμά την ελευθερία της ζωής της στον δρόμο. «Κάποιες μέρες δεν είναι και τόσο υπέροχες, αλλά όταν είναι καλές, δεν είναι απλά καλές, αλλά καταπληκτικές» επισημαίνει.
