Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά ανοίγει την καλλιτεχνική περίοδο 2021–2022 με το διακαλλιτεχνικο πρόγραμμα ΠΕΙΡΑΙΑΣ ARTPORT. Ταυτόχρονα δημιουργεί μια νέα κοιτίδα πολιτισμού στην Πέτρινη Αποθήκη του ΟΛΠ, στην καρδιά του λιμανιού, δίπλα στα καράβια που έρχονται και φεύγουν καθημερινά. Με ένα πολυπρισματικό κύκλο δράσεων που περιλαμβάνει θέατρο, χορό, εικαστικά και κινηματογράφο, πραγματοποιεί τον στόχο του ο Σεπτέμβριος να γίνει ο μήνας που ο Πειραιάς θα αφήνει το δικό του στίγμα στα πολιτιστικά δρώμενα της χώρας, ως πύλη πολιτισμού για την τέχνη του σήμερα και τους προβληματισμούς του τώρα.
Το ΠΕΙΡΑΙΑΣ ARTPORT ανοίγει τις πύλες του από τις 9 Σεπτεμβρίου έως τις 3 Οκτωβρίου 2021 με τη συνεργασία του Οργανισμού Λιμένος Πειραιά και παρουσιάζει μια παράσταση θεάτρου – ντοκιμαντέρ εμπνευσμένη από την απουσία, τη συντροφικότητα και το βλέμμα της γυναίκας του ναυτικού, έξι νέα πρωτότυπα έργα επιχορηγούμενων ομάδων χορού, δύο σημαντικούς εικαστικούς καλλιτέχνες από το εξωτερικό, το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας σε ένα προφεστιβαλικό event και μια ταινία – έκπληξη σε πρώτη πανελλήνια προβολή.
ΘΕΑΤΡΟ
Tα ταξίδια της Πηνελόπης της Μάρθας Μπουζιούρη
Θέατρο ντοκιμαντέρ
Πέτρινη Αποθήκη ΟΛΠ
Πύλη E2, 24, 25, 26, 29, 30/09 και 1, 2, 3/10 στις 20:30
Πόσα και πόσα δεν έχουν γραφτεί, ειπωθεί, τραγουδηθεί, για τις ζωές και τις περιπέτειες των ναυτικών. Όμως αυτήν εδώ την ιστορία θα την πουν Εκείνες. Τρεις ηρωίδες διαφορετικών γενεών και καταβολών, πλαισιωμένες από έναν
χορό γυναικών, καταλαμβάνουν ένα μέχρι πρότινος άβατο – σύμβολο της ανδρικής κυριαρχίας: το λιμάνι. Από εκεί θα σαλπάρουν για το δικό τους ταξίδι.
ΧΟΡΟΣ
Qualia της Ηρώς Αποστολέλλη
Φουαγιέ ΔΘΠ,13/9 – 16/9 στις 21:00
Μια σύνθεση για τέσσερις ερμηνευτές – δύο χορεύτριες και δύο μουσικούς του μπαρόκ – μια σοπράνο και ένα λαουτίστα. Ένας διάλογος τεσσάρων ερμηνευτών πάνω σε αυτό που αντιλαμβανόμαστε στην τέχνη ως μπαρόκ: Οι
έννοιες του δέους, του παράδοξου, της ρευστότητας της μορφής και της δραματικότητας.
Swell της Ελισάβετ Πλιακοστάθη
Σκηνή Ωμέγα, 18/9 – 20/9 στις 20:00
Όπως το κύμα, δύο σώματα, βρίσκονται στον ίδιο χώρο κάτω από παρόμοιες συνθήκες και αναζητούν εκείνα τα χαρακτηριστικά τα οποία δημιουργούν σταθερότητα. Χωρίς βιασύνη, τα σώματα μετατοπίζονται από ένα σημείο σε
ένα άλλο, διασταυρώνονται και εν τέλει απομακρύνονται μεταξύ τους. Έτσι άραγε δεν συμβαίνει στην πραγματική ζωή ανάμεσα στους ανθρώπους;
Απόλλυμι της Όλγας Σπυράκη
Σκηνή Ωμέγα,18/9 – 20/9 στις 21:00
Η απώλεια ως φαινόμενο πολιτικό και κοινωνικό που καθιστά την ύπαρξη μας a priori σε μια συνθήκη ήττας, σε μια συνθήκη όπου έχουμε απολέσει ακόμα και τον ίδιο μας τον εαυτό. Η είσοδος μιας γυναίκας στο σπίτι της, ενώ έχει
μόλις ενημερωθεί για μια απώλεια που έχει υποστεί, η άρνηση, ο θυμός, η διαπραγμάτευση, η θλίψη και η αποδοχή.
Manifesto της Ιωάννας Πορτόλου
Φουαγιέ ΔΘΠ, 21/9 – 25/9 στις 21.30
Οι αξίες, οι πεποιθήσεις, οι λέξεις, που για αιώνες χαρακτήριζαν τη γηραιά ήπειρο, μοιάζουν να χάνουν το νόημά τους. Τι θα συμβεί αν οι λέξεις επανοηματοδοτηθούν, ενταγμένες σε ένα καινούργιο πλαίσιο; Αν
εκφωνήσουμε σήμερα τη Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, θα ακουστεί σαν μανιφέστο ή σαν επικήδειος λόγος;
Holy Purple της Ανδρονίκης Μαραθάκη
Προαύλιος Χώρος ΔΘΠ, 24, 25/9 στις 22:30
Hiding in holy purple: παράσταση χορού.
Ένα πολυπρισματικό έργο χορού πάνω σε μια κινητή πλατφόρμα 50 m2. Ένα ασταθές έδαφος που αλλάζει κλίση ανάλογα με τη μεταφορά βάρους των ερμηνευτριών και τις μετατοπίσεις των σωμάτων. Μια μεταφορά νοηματική,
μια πρόκληση για το τι ορίζουμε ως συμπαγές, αδιαμφισβήτητο και ακέραιο: το βάρος μας και το “βάρος” της αντίληψης μας για το χορό.
Turning in holy purple – εγκατάσταση, 26/9 στις 17.00–23.00
Πρόσκληση στο κοινό να καταλάβει τον χώρο της κινητής πλατφόρμας προκειμένου να μοιραστεί για λίγο το ίδιο έδαφος. Συμμετέχουν δύο θεατές ανά 20 λεπτά. Η συμμετοχή στην εγκατάσταση είναι ελεύθερη και κατά προτεραιότητα. Θα πρέπει, οι ενδιαφερόμενοι-ες να έχουν προκρατήσει τη «θέση» τους μέσω της εφαρμογής event brite: www.eventbrite.com
Ουτοπία του Αντώνη Αντωνόπουλου
Φουαγιέ ΔΘΠ,30/9 – 3/10 στις 20.00
Μέσω επαναλαμβανόμενων χορευτικών μοτίβων από κλασικά μιούζικαλ και ποπ βίντεο κλιπ, κατόπτρων και αντανακλάσεων, τρεις ερμηνευτές κατασκευάζουν την προσωπική τους Ουτοπία, έναν καινούργιο, κοινό, τέλειο
κόσμο. Η εικόνα ολοκληρώνεται με την εισβολή του έξω κόσμου – ένας κόσμος διψασμένος να ανήκει. Να κατοικήσει την Ουτοπία. Η Ουτοπία παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο πλαίσιο του MIRfestival τον
Ιούνιο και Ιούλιο του 2021 και φιλοξενείται στο πλαίσιο του Πειραιάς Artport 2021.
ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ
Επιμέλεια: Δρ. Σωζήτα Γκουντούνα
Το εικαστικό πρόγραμμα συνθέτει ένα διάλογο μεταξύ δύο διακεκριμένων εικαστικών που φαινομενικά είναι αρκετά διαφορετικοί αλλά που στην πραγματικότητα είναι “τόσο μακριά αλλά τόσο κοντά.” Ο 70χρονος Αμερικανός Andres Serrano, με καταγωγή από την Ονδούρα και την Κούβα, που έχει εκφράσει την επιθυμία να φωτογραφίσει τους αστέγους της Ελλάδας και ο 64χρονος Βρετανός John Akomfrah, με καταγωγή από την Γκάνα,
ιδρυτής το 1982 του Black Audio Film Collective (BAFC) – ένας από τους λίγους διεθνείς εικαστικούς που κατόρθωσαν να αποτυπώσουν με τόσο ποιητικό τρόπο την Ελληνική κρίση – είναι οι εκφραστές αυτού του διαλόγου.
