“Ξεχάστε τη Σαντορίνη…” – Ποια “κρυφά” ελληνικά νησιά προτείνει η Telegraph;

Κάθε μυστικό που αξίζει να γνωρίζετε δεν μένει μυστικό για πολύ. Στην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ένας προορισμός μπορεί να μετατραπεί από κρυφό διαμάντι σε υπερ-τουριστικό hotspot στο λεπτό, ιδίως όταν ο προορισμός αυτός είναι ένα μεσογειακό νησί. Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι λίγο περισσότερο από μια δεκαετία πριν, η Σαντορίνη ήταν ακόμα ελάχιστα γνωστή, πριν οι απευθείας πτήσεις και οι influencers την κάνουν ένα από τα πιο πολυφωτογραφημένα και πολυσύχναστα μέρη της Ευρώπης.

Έχει απομείνει κανένα νησί στη Μεσόγειο που να μην είναι υπερπλήρες, υπερτουριστικό και υπερτιμημένο, ειδικά το καλοκαίρι; Πρέπει να αναρωτηθείτε: Αν ένα νησί εξακολουθεί να είναι μυστικό, τότε σίγουρα, όταν οι ακτές της Ευρώπης είναι τόσο πολυπόθητες για τόσους πολλούς, αξίζει πραγματικά να το γνωρίζετε;

Και όμως, και όμως. Ρωτήστε έναν Ιταλό πού πηγαίνουν διακοπές ή πού περνούν το καλοκαίρι τους οι γνώστες της Αθήνας. Υπάρχουν περίπου 10.000 νησιά στη Μεσόγειο – 6.000 από τα οποία είναι ελληνικά. Όσο κι αν αγαπάμε τα νησιά-σταρ όπως Μαγιόρκα, Ίμπιζα, Κέρκυρα, Μύκονος υπάρχει κάτι που πρέπει να πούμε για τα «μικρά, σκοτεινά και παράξενα» μέρη που έχουν τρελή γοητεία ως προορισμοί.

«Δεν υπάρχει αεροδρόμιο, οπότε πρέπει να καταβάλεις επιπλέον προσπάθεια, να πάρεις πλοίο, να αποκρυπτογραφήσεις δυσνόητα δρομολόγια. Ίσως να μην έχουν αμμώδεις παραλίες, ή ένα φανταχτερό ξενοδοχείο, ή νυχτερινή ζωή – απωθητικό για κάποιους. Και μερικές φορές ο λόγος είναι κοινωνιολογικός, πράγμα που προσθέτει μόνο στην περίεργη γοητεία τους – το ιταλικό νησί που εκκενώθηκε πρόσφατα από στρατιωτικά στρατεύματα, για παράδειγμα, ή το ελληνικό νησί που κατοικούνταν επί μακρόν από ναυτικούς, οι οποίοι φύλαγαν ζηλότυπα τις γυναίκες τους από τους πειρασμούς των ξένων όσο έλειπαν στη θάλασσα, κρατώντας τους ξένους σταθερά έξω» γράφει η Telegraph έχοντας, φυσικά, μία απόσταση από τα πράγματα και συνεχίζει:

«Ναι, το να φτάσεις εκεί μπορεί να απαιτεί λίγη επιπλέον προσπάθεια, αλλά το ταξίδι είναι μέρος της περιπέτειας και η ανταμοιβή είναι ικανοποιητική – άγριες και όμορφες ακτές, παρθένα ψαροχώρια όπου η ζωή περιφέρεται αργά και ανέμελα, σε ένα νησί που μοιάζει με τη δική σου προσωπική ανακάλυψη, αποσυνδεδεμένο από τον πραγματικό κόσμο».

Ακολουθούν 10 μυστικά νησιά που αξίζει να γνωρίζετε και να κρατήσετε για τον εαυτό σας.

• La Maddalena, Σαρδηνία /  Ένα άγριο φυλάκιο της Costa Smeralda

Όταν ο Aga Khan ανακάλυψε τις συγκλονιστικές παραλίες της Σαρδηνίας τη δεκαετία του 1960, έκανε την Costa Smeralda παιδική χαρά του δισεκατομμυριούχου. Ωστόσο, ακριβώς στα ανοιχτά, το αρχιπέλαγος Maddalena έχει ξεφύγει από τα φανταχτερά ξενοδοχεία και τις υψηλές τιμές των βορειοανατολικών ακτών της Σαρδηνίας, πετώντας κάτω από το ραντάρ – κυρίως χάρη στο γεγονός ότι, μέχρι το 2008, το νησί ήταν πυρηνική βάση του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, γεγονός που έθεσε τέρμα στον τουρισμό και την ανάπτυξη και έδωσε στο μέρος μια ψυχρή, αφιλόξενη ατμόσφαιρα σε αντίθεση με την άγρια ομορφιά του.

Και τι άγρια ομορφιά. Το αρχιπέλαγος είναι εθνικό πάρκο. Οι παραλίες του είναι το τέλειο σκηνικό της μεσογειακής ονειροπόλησης: Μυστικοί όρμοι με ψιλή, λευκή άμμο, που περιβάλλονται από αρωματικό θυμάρι και γλιστρούν σε κόλπους με φωτεινά νερά που επιβεβαιώνουν τη ζωή.

• Μεγανήσι / Διαχρονική ομορφιά στο Ιόνιο

Το «κοιμισμένο» Μεγανήσι είναι ένα νησί του Ιονίου από μια περασμένη εποχή – φαντάζεται κανείς την Κέρκυρα που ερωτεύτηκε ο Gerald Durrell, μόνο σε μικρογραφία. Προμαχώνες από κυπαρίσσια, ελιές και πεύκα της Ιερουσαλήμ περιβάλλουν με πράσινο τα φιόρδ του γαλάζιου του Ιονίου, γυάλινα σαν λίμνη, όπου λάμπουν υποβρύχια σπήλαια και ιστιοπλοϊκά σκάφη αγκυροβολούν σε παραλίες με λευκό βότσαλο.

Ο Αριστοτέλης Ωνάσης γνώριζε τη γοητεία του Μεγανησίου – παντρεύτηκε την Τζάκι Κένεντι στο γειτονικό Σκόρπιο, το οποίο του ανήκε (και το οποίο σήμερα μετατρέπεται σε πολυτελές ιδιωτικό θέρετρο). Ωστόσο, το Μεγανήσι έχει αντισταθεί σε κάθε μορφή διείσδυσης της αίγλης, προχωρώντας με τους δικούς του αργούς ρυθμούς. Οι αγελάδες περπατούν κατά μήκος των παραλιών, οι κατσίκες ανακατεύονται με τους λάτρεις του ήλιου στις βραχώδεις πλατφόρμες δίπλα στη θάλασσα.

Στα κατεξοχήν ελληνικά χωριά στις πλαγιές του Σπαρτοχωρίου και του Κατωμερίου, η ροζ μπουκαμβίλια τυλίγεται πάνω από τις πολύχρωμες πόρτες και τα παράθυρα, ενώ το λιμάνι του χαριτωμένου Βαθιού είναι όσο πιο πολυσύχναστο γίνεται – τα σκάφη αγκυροβολούν στην προβλήτα, τα πληρώματά τους βγαίνουν στη στεριά για γεύμα στις παραθαλάσσιες ταβέρνες που σερβίρουν τα πιο φρέσκα ψάρια και τις πιο φωτεινές σαλάτες, ενώ οι μπλε καρέκλες και οι ομπρέλες είναι τοποθετημένες στην τρελά πλακόστρωτη προκυμαία.

Δεν υπάρχουν φανταχτερά εστιατόρια, ούτε νυχτερινή ζωή. Στην πραγματικότητα, πολύ λίγα πράγματα υπάρχουν να κάνει κανείς, γι’ αυτό ακριβώς το αγαπούν οι οικογένειες με μικρότερα παιδιά και όσοι αναζητούν μια απόδραση από τους φρενήρεις ρυθμούς του πραγματικού κόσμου.

• Προτσίντα / Παραγνωρισμένο στολίδι στον κόλπο της Νάπολης

Θυμάστε τότε που ήμασταν όλοι τόσο ευχαριστημένοι με τους εαυτούς μας που ανακαλύψαμε την Ίσκια, αυτό το «μυστικό» νησί στον κόλπο της Νάπολης άγνωστο εκτός από τους μόνιμους κατοίκους, τους αστέρες του Χόλιγουντ και ένα εκατομμύριο ηλικιωμένους Γερμανούς που συρρέουν για να κάνουν τα ιαματικά λουτρά; Λοιπόν, η Προτσίντα είναι η ακόμη πιο μυστική, μικρή αδελφή αυτού του μυστικού νησιού.

Η χρώματος ουράνιου τόξου Corricella είναι ένα ψαρολίμανο του 17ου αιώνα που είναι τόσο όμορφο όσο κανένα άλλο νησί των Cinque Terre. Ψηλά πάνω από την πόλη βρίσκεται μια οχυρωμένη ακρόπολη στην κορυφή του βράχου, και πέρα από αυτήν, απόκρημνοι ασβεστολιθικοί βράχοι πέφτουν σε ακτές με σκούρα άμμο.

Η Προτσίντα διατηρεί μια χαμένη στο χρόνο ποιότητα που την έχει οδηγήσει στο να πρωταγωνιστεί ως ιστορικό σκηνικό για ταινίες όπως Ο Ταλαντούχος κύριος Ρίπλεϊ, το Il Postino και η Κλεοπάτρα της Τέιλορ και του Μπάρτον. Και όμως, παρά τη φήμη του στην μεγάλη οθόνη, το μικροσκοπικό (δύο τετραγωνικά μίλια) νησί παραμένει ως επί το πλείστον άγνωστο -υπήρξε hotspot διακοπών για αρχαίους Έλληνες, αριστοκράτες από τη Ρώμη, Γότθους, Σαρακηνούς και τον βασιλιά της Ισπανίας.

Σήμερα, υπάρχει μια νέα ενέργεια που διαχέεται στα ροδοκόκκινα σοκάκια της, χάρη σε μια ισχυρή σκηνή καλλιτεχνών, χειροτεχνών και καινοτόμων γευσιγνωστών, η οποία οδήγησε στο να ανακηρυχθεί πολιτιστική πρωτεύουσα της Ιταλίας πέρυσι. Ενώ η Προτσίντα μπορεί να μην διαθέτει τα πολυτελή spa, τα ξενοδοχεία πέντε αστέρων και τις μπουτίκ σχεδιαστών των γειτονικών Capri και Ischia, αυτό που θα βρείτε είναι μια χούφτα καλής ποιότητας μέρη για να φάτε, να πιείτε και να κοιμηθείτε, τα οποία διευθύνονται από ντόπιους και εξυμνούν τα εξαιρετικά προϊόντα και το κρασί του ίδιου του νησιού και της εύφορης περιοχής που το περιβάλλει.

• Ραμπ / Οι καλύτερες παραλίες της Δαλματικής Ακτής

Είναι ένα μυστήριο γιατί το Ραμπ δεν είναι -ακόμη- ένα από τα πιο περιζήτητα νησιά της Μεσογείου. Πρόκειται για μια ομορφιά, η αρχαία πόλη της ένα συνονθύλευμα από σπίτια και καμπαναριά συγκεντρωμένα πάνω σε μια χερσόνησο, οι οροφές από τερακότα αποτελούν μια ευχάριστη αντίθεση με την πράσινη από τη θάλασσα Αδριατική, ενώ το υπόλοιπο νησί είναι ένα γεωπάρκο, αειθαλές-στρωμένο με πουρνάρια. Αλλά η μεγαλύτερη έλξη όλων είναι οι εντυπωσιακές παραλίες του Ραμπ – μεγάλα, μακρόστενα ημισεληνοειδή από ανοιχτόχρυση άμμο που εξαφανίζονται μέσα σε σμαραγδένια νερά.

Περπατήστε ή κάντε ποδήλατο στα μονοπάτια που διασχίζουν το εσωτερικό της προς τη δημοφιλή Rajska (Παράδεισος) και τη Σαχάρα μήκους ενός μιλίου, ή βρείτε το δικό σας αγαπημένο ανάμεσα σε δεκάδες όρμους. Ετοιμάστε τα μαγιό σας ή απλώς μια πετσέτα – τα ρούχα είναι προαιρετικά, χάρη στον βασιλιά Εδουάρδο Η΄, ο οποίος το 1936 έκανε γυμνός μπάνιο με τη Γουάλις Σίμπσον από το γιοτ τους στην παραλία Κανταρόλα, πυροδοτώντας την τάση για γυμνισμό στην Κροατία.

• Πόντσα /  Η έξυπνη απόδραση διακοπών στο Λάτσιο

Όταν ο Οδυσσέας πάτησε στις ακτές της Πόντσα, παρασύρθηκε από τη μάγισσα Κίρκη – και το νησί παρασύρει τους ταξιδιώτες από τότε. Χαμένη στην Τυρρηνική Θάλασσα μεταξύ της Νάπολης και της Σαρδηνίας, η Πόντσα είναι το μέρος όπου οι Ιταλοί που γνωρίζουν καλά, κατεβάζουν ταχύτητα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Οι τραχείς ασβεστολιθικοί βράχοι υψώνονται πάνω από κολπίσκους με εκθαμβωτική άμμο και βότσαλο – μυστικές παραλίες που προσεγγίζονται μόνο με σκάφος ή με μια ατρόμητη αναρρίχηση στο βράχο. Η θάλασσα είναι τόσο καθαρή που μπορείτε να δείτε τα βράχια από κάτω όταν κολυμπάτε, με το χρώμα της να αλλάζει από ανοιχτό πράσινο σε μελανό μπλε.

Υπάρχουν και πιο εύκολες, φιλικές προς την οικογένεια παραλίες: Η φαρδιά Frontone έχει ξαπλώστρες στην τραχιά άμμο της το καλοκαίρι – και ενώ μπορεί να γεμίζουν τον Αύγουστο, το νησί δεν αισθάνεται ποτέ υπερπλήρες, χάρη στην απουσία αεροδρομίου.

Το πολύχρωμο λιμάνι είναι ένα ήπιο καταφύγιο μετά το «δράμα» του τοπίου, και είναι βαμμένο στις αποχρώσεις της παλέτας ενός καλλιτέχνη: Ώχρα, κίτρινο λεμόνι και βαθύ κόκκινο κάδμιο. Αν και αποφασιστικά χαλαρό, δεν λείπουν οι έξυπνες μπουτίκ και τα εστιατόρια (το παραθαλάσσιο Acqua Pazza έχει αστέρι Michelin) που απευθύνονται στους εύπορους Ρωμαίους και κατοίκους της Νάπολη που προτιμούν να κρατήσουν την Πόντσα μυστικό τους.

• Άνδρος / Πλούσιος, κυκλαδίτικος θύλακας χωρίς λάμψη

Οι Έλληνες εφοπλιστές που έχτισαν τα αρχοντικά τους στην Άνδρο στις αρχές του 20ού αιώνα χάρισαν σε αυτό το στολίδι των Κυκλάδων μια ευμάρεια που του επέτρεψε, για μεγάλο χρονικό διάστημα, να μην κοιτάζει τους ξένους.

Ακόμα η αίσθηση είναι ότι ο τουρισμός είναι στις αρχές του. Σε αντίθεση με τη Σαντορίνη και τη Μύκονο, τις πρωταγωνίστριες των Κυκλάδων, των οποίων οι απευθείας πτήσεις φέρνουν ολοένα και περισσότερα πλήθη στα ολοένα και πιο λαμπερά ξενοδοχεία τους, η γοητεία της Άνδρου είναι πιο ήσυχη και πιο αργή και παραμένει σε μεγάλο βαθμό προνόμιο των μεγιστάνων της ναυτιλίας και των γνωστών της Αθήνας, δύο ώρες μακριά με το πλοίο.

Δεν είναι περίεργο που θέλουν να το κρατήσουν κρυφό. Μοναδική σε αυτό το αρχιπέλαγος, η Άνδρος έχει ένα καταπράσινο ορεινό εσωτερικό, όπου τα ποτάμια ξεπηδούν από το έδαφος φέρνοντας καταπράσινη ζωή – πλούσια δάση, οπωρώνες, εσπεριδοειδή – καθώς πέφτουν καταρράκτες μέσα από τις πλαγιές των λόφων σε φυσικές πισίνες αρκετά βαθιές για να κολυμπήσετε. Το νησί διατρέχει το μονοπάτι Andros Route, 60 μίλια- μπορείτε να περπατήσετε το νησί «από την κορυφή ως τα νύχια» σε 10 ημέρες. Διαφορετικά, νοικιάστε ένα 4×4 για να εξερευνήσετε- οι δρόμοι καταλήγουν σε κακοτράχαλα μονοπάτια πριν φτάσουν στις παραλίες, οι οποίες είναι εκπληκτικές: Απομονωμένες, ακαλλιέργητες, χωρίς ξαπλώστρες, με λεπτή, ανοιχτόχρωμη άμμο (άλλη μια σπανιότητα στις Κυκλάδες) και την πιο απίστευτα γαλάζια θάλασσα.

Η Χώρα, η κύρια πόλη της, είναι απροσδόκητα μεγαλοπρεπής με το νεοκλασικό δημαρχείο και τα σπίτια με τις στοές με δωρικούς κίονες, ενώ οι διάφοροι πολιτιστικοί χώροι της περιλαμβάνουν ένα προοδευτικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Γουλανδρή) και ένα υπαίθριο αμφιθέατρο που φιλοξενεί καλλιτεχνικές παραστάσεις τον Αύγουστο.

• Παντελλερία / Φυσικό καταφύγιο λουτρών στον βαθύ νότο της Μεσογείου

Πριν από την ταινία Κάτω από τον Ήλιο της Τίλντα Σουίντον το 2015, κανείς δεν είχε ακούσει για το ιταλικό νησί Παντελλερία. Ακόμα και τώρα, λίγοι θα μπορούσαν να το δείξουν σε έναν χάρτη – μακριά στο νοτιότερο άκρο της Ευρώπης, πιο κοντά στην Τυνησία παρά στη Σικελία.

Είναι γνωστό ως το Μαύρο Μαργαριτάρι της Μεσογείου για τα σκούρα ηφαιστειακά πετρώματά του, και τα ηλιοκαμένα, ανεμοδαρμένα τοπία του αποτέλεσαν ένα εξαιρετικό σκηνικό για τις σεξουαλικές εντάσεις της ταινίας – και, στην πραγματική ζωή, παρέχουν ένα παράξενο καταφύγιο για A-listers (μεταξύ των οποίων ο Στινγκ, ο Τρούμαν Καπότε παλιότερα και ο Τζόρτζιο Αρμάνι) που επέλεγαν και επιλέγουν την Παντελλερία ακριβώς επειδή δεν έχει παραλίες και συνεπώς ορδές παραθεριστών.

Η Παντελλερία απαιτεί περισσότερη δουλειά. Αντ’ αυτού, ντόπιοι και επισκέπτες κολυμπούν στα βράχια ή στις ιαματικές πισίνες και επιδίδονται στις θεραπείες σπα του νησιού: Λούζονται με θειούχα λάσπη που μαλακώνει το δέρμα στη λίμνη Mirror of Venus και αποτοξινώνονται στη φυσική σάουνα της σπηλιάς Benikula.

• Αγκίστρι / Οικογενειακές διακοπές κοντά στην Αθήνα

Η Ύδρα είναι το poster girl για τα νησιά του Σαρωνικού, στέκι των σούπερ σταρ από τη δεκαετία του 1960, όταν ο όγκος των χλωμών σπιτιών της γοήτευσε τον Λέοναρντ Κοέν και την καλλιτεχνική του παρέα. Στο δρόμο για την Ύδρα από την Αθήνα, εν τω μεταξύ, το άλλο νησί του Σαρωνικού, το Αγκίστρι, παραμένει ελάχιστα επισκέψιμο από διασημότητες ή Βρετανούς παραθεριστές, παρά το γεγονός ότι απέχει λιγότερο από μία ώρα από τον Πειραιά. Αντί για ένα φωτογενές λιμάνι και μπουτίκ ξενοδοχεία, δελεάζει με τις παραλίες και τον χαλαρό τρόπο ζωής του.

Στο χωριό Σκάλα, οι παραθαλάσσιες ταβέρνες είναι γεμάτες με δίχτυα ψαρέματος και χταπόδια που στεγνώνουν στον ήλιο, και μια εκκλησία με γαλάζιο τρούλο δεσπόζει πίσω από μια καμπύλη άμμου που καταλήγει σε ιριδίζοντα ρηχά.

• Λόπουντ / Ξυπόλητ@ και χωρίς αυτοκίνητο στα ανοιχτά του Ντουμπρόβνικ

Μια ώρα ιστιοπλοΐας σας μεταφέρει από την πολυσύχναστη πόλη με τα τείχη και τις αστικές παραλίες του Ντουμπρόβνικ στο χαλαρό Λόπουντ στο αρχιπέλαγος Elaphite. Το πλοίο σας αφήνει στο λιμάνι του – απολαυστικά μικρό, μόνο ένα σύνολο από μελίχρωμα πέτρινα κτίρια που κοιμούνται στον ήλιο – και μόλις το πλοίο απομακρυνθεί, το νησί χωρίς αυτοκίνητα γίνεται και πάλι ήσυχο. Μια βόλτα πάνω και πέρα από τη δασώδη ενδοχώρα του σας φέρνει στην παραλία Sunj, ένα μισοφέγγαρο με άμμο και πράσινα νερά, μια από τις καλύτερες σε όλη την Κροατία, με μερικά beach bars με σκεπές από μπαμπού για ηλιοθεραπεία και σαλάτες.

Διαφορετικά, η δράση είναι όλη πίσω στο λιμάνι του Λόπουντ – δηλαδή, μια χούφτα ανεπιτήδευτα μπιστρό δίπλα στο νερό, που σερβίρουν τον πιο φρέσκο αστακό στο μισό της τιμής άλλων μεσογειακών Ριβιέρα.

πηγή: in.gr