Ταξιδεύουν όλοι μαζί, χαρούμενοι, ανακαλύπτοντας άγνωστες πτυχές και εξωτικά μέρη. Κι όλα αυτά τα ανεβάζουν στο κανάλι τους στο YouTube. Μια ελληνική οικογένεια κατάφερε αυτό που πολύ θα ήθελαν.
Το κανάλι τους λέγεται Travelling with kids και παρόλο που τα πρώτα τους βίντεο δημιουργήθηκαν εν καιρώ πανδημίας, η ιδέα να αρχίσουν να ταξιδεύουν με τα ανήλικα παιδιά τους, τριγυρνούσε στο μυαλό και του Θοδωρή Αναγνωστόπουλου και της Μαρίας Βρανοπούλου.
Στόχος να αποκομίσουν ευχάριστες εμπειρίες τα παιδιά
Στόχος τους είναι να αναδειχθεί η εμπειρία που θα καθορίσει τη διαμόρφωση προσωπικοτήτων των ανήλικων παιδιών τους. Και φυσικά, να εξερευνήσουν προορισμούς οι οποίοι δεν είναι τόσο γνωστοί για οικογενειακά ταξίδια. Για παράδειγμά, στην ηλικία των 8 μηνών, ο γιος τους Αλέξανδρος διέσχιζε την Δυτική Ατκή της Βόρειας Αμερικής, από την Αλάσκα έως το Σαν Ντιέγκο. Λίγα χρόνια αργότερα, ακολούθησε και η αδερφή του. Οι γονείς νιώθουν ευγνώμονες και τυχεροί καθώς δεν αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν αυτό που αγαπούσαν περισσότερο, τα ταξίδια. Έχουν ήδη ταξιδέψει σε 32 χώρες και τα παιδιά είναι 9 και 3 ετών αντίστοιχα.
“Καταγράφουμε τα πάντα όπου πάμε”
«Ταξιδεύουμε στον κόσμο με τα παιδιά από τότε που γεννήθηκαν και πολύ συχνά οι φίλοι μας, μας ρωτούσαν: ‘Είστε τρελοί; Πηγαίνετε σε αυτά τα μέρη με τα παιδιά σας; Όλο αυτό το ταξίδι, πώς τα καταφέρνετε;΄’» λέει η Μαρία, δασκάλα στο επάγγελμα στην Αθήνα, στο Greek Reporter.
Τα βίντεο είναι στα ελληνικά, αλλά έχουν προσθέσει αγγλικούς υπότιτλους για το παγκόσμιο κοινό τους. Τα επεισόδια από τα ταξίδια τους στο Βόρνεο και την Τυνησία είναι ήδη στο YouTube, ενώ σύντομα θα ακολουθήσουν το Μεξικό, το Μπελίζ και η Γουατεμάλα.
Μεταξύ των ανεξίτηλων εμπειριών που παρουσιάζουν, είναι αυτή όταν ο ο μικρός Αλέξανδρος κολύμπησε δίπλα σε έναν φαλαινοκαρχαρία στον ωκεανό και η Μαριάννα έδινε σε μία θαλάσσια αγελάδα βάρους 600 κιλών να φάει μαρούλι. «Αυτές οι εμπειρίες δημιουργούν συναισθήματα δέους και τεράστιου σεβασμού για τη φύση, απλώς συνειδητοποιώντας πόσο μικροί είμαστε και πόσο σημαντικό είναι, τελικά, να φροντίσουμε την ομορφιά που υπάρχει στον πλανήτη» Εξάλλου, ως εκπαιδευτικός, συνειδητοποιεί ποιος είναι ο αντίκτυπος ενός διεθνούς ταξιδιού όχι μόνο στα παιδιά της, αλλά και με όλους τους μαθητές της, με τους οποίους μοιράζεται τις ευχάριστες εμπειρίες κατά τη διάρκεια του μαθήματος.
![]()
”Τα ταξίδια με ώθησαν να προσεγγίσω τους μαθητές μου με αλλιώτικο τρόπο”
”Τα ταξίδια με ώθησαν να προσεγγίσω τους μαθητές μου με αλλιώτικο τρόπο”«Τα ταξίδια μου έδωσαν την ευκαιρία να προσεγγίσω τους μαθητές μου με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Μια ταξιδιωτική ιστορία είναι πάντα σχετική, είτε πρόκειται για περιβαλλοντική εκπαίδευση, ιστορία ή γεωγραφία» αναφέρει. «Θα μπορούσα να μιλήσω στην τάξη για το Βόρνεο και το πώς καταστρέφεται η ζούγκλα εκεί υπέρ των φυτειών φοινίκων, ή να τους πω ιστορίες από το Πακιστάν και το Αφγανιστάν όταν μιλάμε για τις κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Βλέπω πώς αυτές οι ιστορίες τραβάνε το ενδιαφέρον των μαθητών, αλλά και το πώς ενώ μπορεί να βαριούνται, μόλις ακούν γι’ αυτές, ξαφνικά γυρίζουν τα μάτια τους και παραμένουν εστιασμένοι. Βλέπω επίσης πόσα παιδιά εμπνέονται για να ταξιδέψουν κάποια στιγμή και να κάνουν πιο μακρινά και περιπετειώδη ταξίδια. Τους συναντώ ύστερα από 10 ή 15 χρόνια και θυμούνται τις ιστορίες που είχα μοιραστεί μαζί τους στην τάξη» δηλώνει.
Το ζευγάρι είχε ήδη επισκεφθεί κάποια από τα πιο μακρινά μέρη του πλανήτη πριν ξεκινήσει την οικογένειά του, όπως την εποχή που παραλίγο να πνιγούν σε ένα ποτάμι στην Ουγκάντα. «Όταν ταξιδεύουμε με τα παιδιά, είμαστε επιλεκτικοί στις δραστηριότητες. Δεν κάνουμε τίποτα πολύ επικίνδυνο – αυτά ήταν πριν τα αποκτήσουμε» επισημαίνει η Μαρία.
Η ανασφάλεια στο να ζεις σε ένα τελείως διαφορετικό κλίμα
Τα ταξίδια της οικογένειας, δεν είχαν μόνο ευτυχείς στιγμές, υπήρξαν κάποιες καταστάσεις που στρέσαραν πολύ τη Μαρία και τον Θοδωρή, ο οποίος είναι επιστήμονας και κοινωνικός επιχειρηματίας. «Σίγουρα φοβόμουν όταν μείναμε στην Αντίγκουα της Γουατεμάλας, υπήρχαν 30 ενεργά ηφαίστεια γύρω μας. Καθώς σημειώνονται πολλοί σεισμοί όλη την ημέρα, προσπαθούσα να έχω πάντα το νου μου στους τρόπους εξόδου σε περίπτωση που η γη άρχιζε να τρέμει πολύ έντονα. Κατά τη διάρκεια της νύχτας, πεταγόμουν από το κρεβάτι μου με το παραμικρό κούνημα, σκεπτόμενη να πιάσω τα παιδιά και να αρχίσω να τρέχω» δε κρύβει, η Μαρία. Μια άλλη δύσκολη στιγμή ήταν όταν βρισκόμασταν σε μια βάρκα σε έναν ποταμό, στο Βορένο, όταν ο καιρός άλλαξε ξαφνικά. «Είχε πολλά κύματα που χτυπούσαν το μικρό μας σκάφος και είδαμε κροκόδειλους στο νερό. Η Μαριάννα ήταν κάτω από 2 ετών και δεν μπορούσε να κολυμπήσει. Είχαμε σωσίβια, αλλά σκεφτόμασταν, αν πέσουμε στο νερό, θα καταφέρουμε να φτάσουμε γρήγορα στην ακτή για να γλυτώσουμε από τους κροκόδειλους; Και πάλι, όμως, τι άλλα άγρια ζώα θα μπορούσαμε να συναντήσουμε εκεί;».
“Όταν ο φόβος αποχωρεί, η περιπέτεια παραμένει μια δυνατή ανάμνηση”
«Όταν ο φόβος ξεθωριάζει, η περιπέτεια παραμένει στο μυαλό σου ως μια όμορφη, δυνατή ανάμνηση». Η πανδημία μπορεί να υπάρχει ακόμη, τρόποι υπάρχουν αν κάποιος θέλει να ταξιδέψει, για παράδειγμα ένα τροχόσπιτο ή το αυτοκίνητο, για να αποφευχθούν οι επαφές με άλλα άτομα, αλλά και να είσαι στο χώρο σου, με την προσωπική υγιεινή.
Το μήνυμα που προσπαθούν να περάσουν
Η Μαρία επίσης, προτρέπει: «Θα ήθελα να πω στους γονείς να μην σταματήσουν να ταξιδεύουν όταν αποκτήσουν παιδιά. Μπορούν να το δοκιμάσουν επιλέγοντας έναν εύκολο προορισμό στην αρχή. Είναι μια εμπειρία που συνδέει την οικογένεια και χτίζει αμοιβαίες εμπειρίες. Τα ταξίδια παρέχον επίσης, ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά, χωρίς την πίεση και το άγχος που έχουμε όλοι από τις δουλειές μας κατά τη διάρκεια του έτους».
«Και μαθαίνουν τόσα πολλά πράγματα. Γνωρίζω έρευνες που δείχνουν πώς το ταξίδι βελτιώνει ακόμη και την απόδοση των παιδιών στο σχολείο, καθώς οι ορίζοντές τους διευρύνονται και αποκτούν έμμεσα πολλά θετικά χαρακτηριστικά,. Δεν χρειάζεται να τους πιέζετε λέγοντάς τους πως πρέπει να σέβονται τη φύση, πως πρέπει να αποδεχτούν την ποικιλομορφία. Όλα αυτά τα πολύτιμα μαθήματα ζωής, μαθαίνονται αυθόρμητα».
Δείτε εδώ στιγμιότυπα από το κανάλι τους
