Τα πιο νόστιμα, τα πιο αγαπημένα, τα πιο «πολυφαγωμένα». To CNN έφτιαξε τη λίστα με τα top 50 του πλανήτη.. Εμείς διαλέγουμε για αρχή τα φαγητά της Ευρώπης και θα επανέλθουμε κάποια άλλη στιγμή με τα φαγητά πιο μακρινών Ηπείρων.
Για την ώρα, πάμε να δούμε ποια ευρωπαϊκά φαγητά είναι αυτά που έχουν κατακτήσει την καρδιά και το στομάχι των καταναλωτών στη χώρα προέλευσής τους αλλά και σε άλλες χώρες ανά την υφήλιο.
Παέγια με θαλασσινά, Ισπανία
Γαρίδες, αστακοί, σουπιές και μύδια, παντρεύονται με ρύζι, ε.π. ελαιόλαδο, μυρωδικά και αλάτι, σε αυτό το πεντανόστιμο πιάτο που έρχεται από τη Βαλένθια. Μία μπουκιά αρκεί για να μεταφερθούμε, έστω και νοητά, μέχρι ένα τραπεζάκι σε κάποια ακτή της Ισπανίας, όπου μας φυσά το θαλασσινό αεράκι.
Ψημένες φέτες ψωμί του τοστ με βούτυρο και άλειμμα Marmite (μαρμάιτ), Ηνωμένο Βασίλειο
Όπως και να το κάνουμε, ό,τι έχει βούτυρο νοστιμίζει. Όμως, κάτι φαίνεται να έχει αυτό το άλειμμα από εκχύλισμα μαγιάς, με την ταγκή, αλμυρή και ελαφρώς ξινή γεύση, και έχει διχάσει τους καταναλωτές μεταξύ εκείνων που το αποφεύγουν με κάθε κόστος και εκείνων που το λατρεύουν. Πάντως στην Αγγλία, αλλά και τη Νέα Ζηλανδία, το προτιμούν και με το παραπάνω.
Μάρζιπαν, Γερμανία
Δεν πρέπει να μας ξεγελούν οι φθηνές απομιμήσεις με πάστα σόγιας ή εκχύλισμα αμυγδάλου. Το αυθεντικό μάρζιπαν (πάστα αμυγδάλου) περιέχει μόνο αλεσμένα αμύγδαλα και ζάχαρη και είναι τόσο καλό που μπορούμε να τρώμε μέχρι… σκασμού.
Fish ΄n΄ chips, Ηνωμένο Βασίλειο
Είναι το πιο κλασικό street food της Μεγάλης Βρετανίας και αν έχετε ταξιδέψει έστω και μία φορά στη Γηραιά Αλβιώνα σίγουρα θα το έχετε δοκιμάσει. Το fish n chips αποτελείται από φιλέτα ψαριού βουτηγμένα σε κουρκούτι, τηγανισμένα σε πολύ υψηλή θερμοκρασία. Συνοδεύονται από τηγανητές πατάτες και σάλτσα tartar. Αυτό το πιάτο ήταν ένα από τα πιο βασικά και συνηθισμένα της εργατικής τάξης του Βικτοριανής εποχής στην Αγγλία. Σήμερα τυγχάνει τις ίδιας προτιμήσεις απ’ όλες τις αστικές τάξεις, όχι λόγω απλότητας, αλλά λόγω νοστιμιάς.
Προσούτο Πάρμας, Ιταλία
Με κριτσίνια, τυλιγμένο γύρω από κομματάκια πεπονιού, πάνω από πίτσα, μέσα σε σαλάτες. Πάντα υπάρχει ένας καλός λόγος για μια φέτα προσούτο. Για να μην πω τρεις. Οι λεπτές σαν χαρτί φέτες του λιώνουν στο στόμα και νοστιμίζουν κάθε πιάτο που θα βρεθούν.
Πιερόγκι, Πολωνία
Τα πολωνικά dumplings, είναι πιτάκια, τα οποία τα βρίσκουμε σε πολλές διαφορετικές εκδοχές. Γεμιστά με τυρί, πουρέ πατάτας, μανιτάρια, λάχανο, κρεμμύδι, κρέας, ακόμη και φρούτα. Συχνά, γαρνίρονται με τηγανητά κρεμμύδια και σάουρ κριμ. Η παράδοση τα θέλει βραστά, όμως πλέον σερβίρονται και τηγανητά.
Champ (τσαμπ), ο Ιρλανδικός πουρές
Αυτό το ιρλανδικό κλασικό πιάτο ταιριάζει γάντι με ένα ποτήρι παγωμένη μπίρα. Πουρές πατάτας, με πράσινο κρεμμυδάκι, βούτυρο, αλάτι και πιπέρι, που συνοδεύει κι εκείνος με τη σειρά κάθε κυρίως με κρέας και ψάρι.
Πατατάκια, Ηνωμένο Βασίλειο
Δεν έχει ακόμα ξεκαθαριστεί πού ανακαλύφθηκαν τα τσιπς πατάτας. Στην Αμερική υπάρχει η πεποίθηση ότι πρώτη φορά μαγειρεύτηκαν στη Νέα Υόρκη το 1853. Όμως, σε ένα βιβλίο μαγειρικής του 1817, που ήταν και bestseller της εποχής, υπάρχει μια συνταγή με τίτλο «Τηγανητές φέτες ή φλούδες πατάτας». Το βιβλίο αυτό το έγραψε ο William Kitchiner (Γουίλιαμ Κίτσινερ), Άγγλος εφευρέτης και καλλιτέχνης.. Όπως και να ‘χει, σήμερα είναι ένα από τα πιο αγαπημένα σνακ παγκοσμίως. Και αν είναι και σπιτικά, είναι και πολύ πιο ελαφριά.
Λαζάνια, Ιταλία
Σε απόσταση αναπνοής από την πίτσα σε θέμα δημοφιλίας ανά τον κόσμο, αυτό το πιάτο με τις στρώσεις από πάστα, σάλτσα ντομάτας με μυρωδικά και ζουμερό κιμά, είναι πραγματικά ένα δώρο της γαστρονομίας σε μικρούς και μεγάλους
Κρουασάν, Γαλλία
Αφράτο, μαλακό και βουτυράτο ζυμάρι, συνήθως δίπλα από νόστιμη μαρμελάδα βατόμουρο. Ένας τέλειος τρόπος να ξεκινάς τη μέρα σου σαν Παριζιάνος, αλλά και να συνοδεύεις τον πρώτο σου καφέ.
Pasteis de nata (παστέις ντε νάτα), Πορτογαλία
Πρόκειται για ένα από τα αγαπημένα γλυκά των Πορτογάλων. Αυτά τα ταρτάκια γεμισμένα με κρέμα θα τα βρείτε σίγουρα σε όλες τις καφετέριες και τα ζαχαροπλαστεία της χώρας. Η ζύμη τους είναι συνήθως τραγανή σφολιάτα, η γέμιση κρεμώδης, αέρινη και γλυκιά και πασπαλίζονται με κανέλα. Η ταπεινή αυτή τάρτα φτιαγμένη με πολύ απλά υλικά, κυρίως κρόκους αυγών και γάλα, κατάγεται από το Belem της Λισαβόνας και πολύ σύντομα διαδόθηκε στις υπόλοιπες αποικίες της Πορτογαλίας και αργότερα σε ολόκληρο τον πλανήτη. Λέγεται ότι πρώτοι τις μαγείρεψαν μοναχές και μοναχοί. Χρησιμοποιούσαν ασπράδια αυγών για να κάνουν τα ενδύματά τους κολλαριστά, και αξιοποίησαν τους κρόκους που περίσσευαν ανακαλύπτοντας αυτή τη συνταγή.
Πίτσα ναπολιτάνα (μαρινάρα), Ιταλία
Oι πρώτες «σύγχρονες» πίτσες εμφανίστηκαν στη Νάπολη τον 19ο αιώνα και χρειάστηκαν άλλον έναν αιώνα για να κατακτήσουν τον κόσμο. Η πίτσα ναπολιτάνα οφείλει όλη της τη νοστιμιά στην τεχνική, αλλά και στην απλότητα των υλικών της. Θαλασσινό αλάτι, σιτάλευρο και τρεις διαφορετικοί τύποι φρέσκιας ντομάτας είναι η ξεκάθαρη οδηγία για το πιο γευστικό αποτέλεσμα. Απαραίτητες προϋποθέσεις το ζυμάρι να ανοίγεται στο χέρι και η πίτσα να ψήνεται σε ξυλόφουρνο. Η πίτσα λοιπόν με το ζυμάρι, τις ντομάτες, το ε.π. ελαιόλαδο, τον ανθό αλατιού και τον βασιλικό, κέρδισε σε γεύση όλες τις υπόλοιπες. Και δεν έχει και τυρί!
πηγή: olivemagazine
