Στις 27 Ιουλίου, ο Λιβανέζος καλλιτέχνης Abed Al Kadiri ήταν ενθουσιασμένος για τα εγκαίνια της νέας του έκθεσης «Remains of the Last Red Rose», στον χώρο τέχνης Galerie Tanit στη Βηρυτό. Μια εβδομάδα αργότερα, στις 4 Αυγούστου, μια τεράστια έκρηξη στο λιμάνι της πρωτεύουσας του Λιβάνου συντάραξε την καρδιά της πόλης, σκοτώνοντας τουλάχιστον 190 ανθρώπους, τραυματίζοντας χιλιάδες και μετατρέποντας τη γκαλερί σε ερείπια, κάτω από τα οποία θάφτηκαν τα έργα του καλλιτέχνη.
«Χρειάστηκε να περάσουν πέντε μέρες για να περπατήσω και να δω το λιμάνι. Όταν είδα όλους αυτούς τους ανθρώπους να βγάζουν selfies, για μένα ήταν σαν να αναδημιουργούσαμε τις ίδιες καταστροφικές εικόνες που προσπαθούσα να αποφύγω από την πρώτη μέρα» αναφέρει ο καλλιτέχνης.
Ένα μήνα μετά αποφάσισε να δώσει μια πιο θετική, εναλλακτική λύση στις δυσάρεστες όψεις και αναμνήσεις που έχουν απομείνει μετά από μια τέτοια καταστροφή. Μετέτρεψε τον κατεστραμμένο, κενό χώρο της Galerie Tanit σε έναν τόπο γεμάτο ζωή και ζωτικότητα με ένα νέο πρότζεκτ με τίτλο «Today, I Would Like to Be a Tree» (Σήμερα, θα ήθελα να είμαι ένα δέντρο).
Δημιούργησε δύο μεγάλες τοιχογραφίες αποτελούμενες από 80 χαρτόνια στον εσωτερικό τοίχο του χώρου, η μία από τις οποίες απεικονίζει ένα πυκνό δάσος με μαύρα και γκρίζα δέντρα με μοναδικό χρώμα ένα βαθύ, πορφυρό ήλιο σε μια μακρινή γωνία. Η δεύτερη είναι στο στάδιο της δημιουργίας.
Τα αριθμημένα χαρτόνια διατίθενται προς πώληση και τα έσοδα θα ενισχύσουν τις προσπάθειες της οργάνωσης Bassma, η οποία υλοποιεί πρόγραμμα αποκατάστασης κατεστραμμένων κατοικιών και ενίσχυσης των πληγέντων από την έκρηξη.
«Θεωρώ αυτό το πρότζεκτ ως εποικοδομητική αντίδραση ενάντια στο αίσθημα ασφυξίας – είτε την ασφυξία από την πρόσφατη πανδημία, την οικονομική ή πολιτική κατάσταση του Λιβάνου, είτε από τη μεγαλύτερη μη πυρηνική έκρηξη στον κόσμο» υπογραμμίζει ο καλλιτέχνης. Παρατηρώντας τον πόνο που με περιβάλλει, ερχόταν συνεχώς μία σκέψη στο μυαλό μου: «Ήθελα να γίνω δέντρο» αναφέρει ο Al Kadiri στην ιστοσελίδα του πρότζεκτ.
«Το δέντρο είναι μια εναλλακτική λύση, ίσως ακόμη και ένα αντίδοτο. Οι ρίζες του αγκαλιάζουν τη γη από την οποία αναδύθηκε, σε έναν αμοιβαίο βρόχο δύναμης ζωής. Το δέντρο αντέχει και, ανθεκτικό, θεραπεύεται. Θα ζωγραφίζω δέντρα: τα δέντρα της Βηρυτού, τα δέντρα των ουτοπικών μου ονείρων, τα δέντρα της αλλαγής» σημειώνει.
«Τα δύο έργα είναι αφιερωμένα στη μνήμη του αρχιτέκτονα, του φίλου, Jean-Marc Bonfils που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αναβίωση της κληρονομιάς του Λιβάνου και έχτισε ορόσημα στην αγαπημένη μας Βηρυτό. Είναι επίσης ένα αφιέρωμα σε όλους τους ανθρώπους και τους φίλους που έπεσαν θύματα του μακελειού. Η έκρηξη μας άφησε συντετριμμένους να θρηνούμε απώλειες. Αγαπημένα πρόσωπα, μέρη χαραγμένα στις αναμνήσεις μας, στην πολύτιμη Βηρυτό μας, όπως τη γνωρίζουμε. Το πιο επίπονο από όλα είναι πώς, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, αυτό το γεγονός έκλεψε, ή ακόμα χειρότερα, εξαφάνισε τα όνειρα ενός έθνους -συμπεριλαμβανομένων των δικών μου- καθώς είδαμε ότι την πρωτεύουσά μας να μετατρέπεται σε ερείπια. Το πρότζεκτ “Today, I would like to be a Tree” είναι μια προσπάθεια να ξεπεράσουμε όλα αυτά» τονίζει ο καλλιτέχνης.
Ο αρχιτέκτονας Jean-Marc Bonfils πέθανε στην έκρηξη στις 4 Αυγούστου, στο διαμέρισμά του, στο κτίριο East Village της Βηρυτού, στο ισόγειο του οποίου στεγάζεται η Galerie Tanit.
Πηγή: ΑΠΕ ΜΠΕ
