Γράφει ο Βασίλης Κούρος
Η εξερευνήτρια Blair Niles και η κατάσκοπος Marguerite Harrison, έχοντας ταξιδέψει χιλιάδες μίλια, απογοητεύτηκαν πολύ όταν έμαθαν ότι θεωρήθηκαν ακατάλληλες για το Explorers Club. Παρά τα σημαντικά ταξιδιωτικά τους επιτεύγματα, το κλαμπ απέρριψε το αίτημα των δύο γυναικών να γίνουν μέλη καθώς κρίθηκαν ακατάλληλες.
Όπως διαβάζουμε και στο CNN, στην πραγματικότητα, ο πρόεδρος της, Roy Chapman Andrews, επέμενε πως «οι γυναίκες δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στην εξερεύνηση», καθώς απευθυνόταν σε φοιτήτριες του Barnard College της Νέας Υόρκης το 1932. Η Niles, η οποία είχε ήδη ξεκινήσει μια αποστολή στην Ασία, και η Harrison, η πρώτη γυναίκα μυστική πράκτορας πληροφοριών της Αμερικής, αποφάσισαν να επεκτείνουν την ιδεολογία τους. Κάλεσαν λοιπόν την γεωγράφο Gertrude Shelby και την δημοσιογράφο Gertrude Emerson, για τσάι και μέχρι το τέλος της συνάντησής τους, οι τέσσερις γυναίκες είχαν συμφωνήσει να δημιουργήσουν το δικό τους κλαμπ.
Πρωτοστάτησαν και πήγαν ενάντια στο κατεστημένο
Το 1925, οι τέσσερις ίδρυσαν την Εταιρεία Γυναικών Γεωγράφων, ούτως ώστε οι γυναίκες εξερευνήτριες να έχουν ίσα δικαιώματα με τους άντρες και να μπορούν να συναντιούνται και να μοιράζονται τις εμπειρίες τους. Παρόλο που η ιδιότητα μέλους δεν ήταν αποκλειστική για τις εξερευνήτριες, όσες συμμετείχαν έπρεπε να είναι «γυναίκες που έχουν πετύχει κάτι σπουδαίο», σύμφωνα με μια επιστολή που έγραψε η Harrison στην εξερευνήτρια Harriet Chalmers Adams, πρώτη Πρόεδρο της Κοινωνίας των Γυναικών Γεωλόγων.
![]()
Αγνοώντας τα στερεότυπα και τη σεξιστική συμπεριφορά
Αγνοώντας τα στερεότυπα και τη σεξιστική συμπεριφοράΗ Jayne Zanglein, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Καρολίνας, εμβάθυνε στην ιστορία της Εταιρείας Γυναικών Γεωγράφων στο βιβλίο της “The Girl Explorers”, που αποκαλύπτει ένα μέρος του συλλόγου, το οποίο τόλμησε να αντισταθεί και να αποκρούσει τη σεξιστική συμπεριφορά. “Αυτή η ομάδα γυναικών έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην κατάκτηση βασικών δικαιωμάτων μας σήμερα”, ανέφερε η Zanglein στο CNN Travel. “Όχι μόνο στο δικαίωμα μας να μπορούμε να ταξιδέψουμε, αλλά και να έρθει μια ισορροπία και ισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα”. «Πρέπει να εμβαθύνουμε και να επικροτήσουμε αυτές τις γυναίκες για τα επιτεύγματά τους σε μια εποχή όπου το ταξίδι ήταν τόσο δύσκολο και κατάφεραν να διακριθούν από άνδρες και από τα μέσα ενημέρωσης».
Ο απαράμιλλος δυναμισμός
Η πρωτοπόρος της αεροπορίας Amelia Earhart, ήταν ένα από τα πιο διάσημα μέλη της κοινωνίας, και θεωρούσε πως τα επιτεύγματα της δεν ήταν τόσο ”σπουδαία”. Όταν κλήθηκε να συμμετάσχει στην κοινωνία, η Earhart, που εκείνη την εποχή είχε ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο με το αεροπλάνο της, δημοσίευσε το βιβλίο της το 1928 “20 Hours, 40 Min” και είχε τρομερή απήχηση στο κοινό. “Είμαι πολύ τιμημένη αλλά αμφιβάλλω για τα προσόντα μου“, ανέφερε στα μέλη της κοινωνίας.” Θα προσπαθήσω να καλύψω ό,τι ελλείψεις είχαμε ως τώρα” Η Amelia, επιπλέον, ήταν μέλος του Εθνικού Κόμματος Γυναικών και πρώιμη υποστηρίκτρια της Τροποποίησης Ίσων Δικαιωμάτων, η πρώτη γυναίκα που πέταξε μόνη της στον Ατλαντικό, και βραβεύτηκε επίσημα για πρώτη φορά με χρυσό μετάλλιο. Ύστερα από κάποια χρόνια, δυστυχώς, εξαφανίστηκε μαζί με τον πλοηγό Fred Noonan όπως στην προσπάθεια της να γίνει η πρώτη γυναίκα που ολοκλήρωσε μια κυκλική πτήση του πλανήτη το 1937, βρέθηκε νεκρή μετά από 18 μήνες.
Η ορειβάτης Annie Smith Peck, η τρίτη γυναίκα στην ιστορία που ανέβηκε στο Matterhorn εμφανίζεται επίσης στο “Girl Explorers”, όπως και η νοσοκόμα – συγγραφέας Ellen La Motte του Α ‘Παγκοσμίου Πολέμου, η οποία έγραψε για τις εμπειρίες της στο βιβλίο δοκίμων του 1916 “The Backwash of War” Άλλες σπουδαίες προσωπικότητες ήταν η γλύπτρια Malvina Hauffman, η οποία ήταν γνωστή για τα χάλκινα γλυπτά και η γεωγράφος Helen Candee, επιζήσασα του Τιτανικού.
